پيش بيني اثر اجراي طرح هاي آبخيزداري برميزان سيل در حوزه ي آبخيز مهارلو ، مطالعه موردي: زيرحوضه صدرا

تشدید فرسایش ، سیل، رسوب و كم آبی كه سبب كاهش تولیدو در نتیجه تنزل شاخص های اقتصادی و اجتماعی گردیده، مهمترین مشكلات فعلی حوزه های آبخیزكشور می باشند .در چند دهه اخیر با هدف حل این مسایل، مدیریت جامع حوزه های آبخیز با توصیه اجرای طرح های مد یریتی ،مكانیكی و بیولوژیكی مورد توجه جدی قرار گرفته است . یكی از راه های اطلاع از میزان دست یابی به اهداف و اولویت بندی نوع طرح های اجرایی ،پیش بینی میزان اثر اجرای آنها بر حل مشكلات می باشد .هدف این مقاله بررسی پیش بینی تاثیر اجرای طرح های مكانیكی و بیولوژیك ی آبخیزداری بر اندازه سیلاب در زیر حوضه صدر ا(بخشی از حوضه مهارلو ) است. به این منظور پس از تدوین طرح های اجرایی اثر آنها بر تغییر كاربری،پوشش گیاهی ، شیب آبراهه ها و شاخص سیل خیزی ( CN) تعین گردید بر اساس داده های بدست آمده،بعد از برآورد دبی حداكثر سیلاب به رو ش برای دو حالت با و بدون طرح نتایج باهم مقایسه شد . نتایج بیانگر اثر چشمگیر عملیات اجرایی بر كاهش دبی حداكثر سیلاب با دوره ی بازگشت های مختلف دارد.برای مثال اجرای طرح های بیولوژیك و مكانیكی به ترتیب 19 و 14 درصد دبی حداكثر سیلاب 50 ساله حوضه را كاهش می ده ند.از آنجا ك ه بر اساس پیش بینی، اجرای طرح های بیو مكانیكی به ترتیب 33/37 و 56/57 درصد سیل های 50 و 2 ساله حوضه راكاهش می دهد ،.بنابراین برای افزایش نقش طرح های پیشنهادی بر كاهش سیلاب بهتر است عملیات را به شكل تلفیقی (بیولوژیك ومكانیكی ) انجام داد .همچنین نتایج نشا ن داد كه برای اثر بخشی مناسب بهتر است اجرای طرح های بیولوژیك در زیر حوضه های 1،2،5،8 و 10 وطرح های مكانیكی در زیر حوضه های 5،17،21،23،24،25،26 در اولویت اول قرار گیرند.