شماره ركورد كنفرانس :
2742
عنوان مقاله :
بهبود كيفيت آب زهكشي با استفاده از مديريت سطح ايستابي در منطقه خشك و نيمه خشك ايران
پديدآورندگان :
نوري حميده نويسنده , لياقت عبدالمجيد نويسنده , نوري حديثه نويسنده
كليدواژه :
آبياري زيرزميني , لايسيمتر , نيترات , مديريت سطح ايستابي , شوري زه آب
عنوان كنفرانس :
دومين كنفرانس مديريت منابع آب ايران
چكيده فارسي :
این مطالعه به منظور ارزیابی تاثیر مدیریت سطح ایستابی (CWT ) بر كیفیت زه آب های زهكشی در منطقه خشك و نیمه خشك ایران انجام شده است . حجم زه آب های خروجی، غلظت نیترات، غلظت فسفات و هدایت الكتریكی در زه آب های زهكشی در طی فصل رشد كنترل و ( اندازه گیری شد . ایستگاه لایسیمتری مجهز به سیستم زهكشی و سیستم كنترل و تنظیم سطح ایستابی بود و گیاه یونجه یكساله Medicago Scatellaدر آنها كشت داده شد . تیمارهای مطالعه شامل سه تیمار آبیاری زیرزمینی با سطح ایستابی كنترل شده در 0/3m (CWT0.3) 0/5mCWT0.7) 0/7 m ،(CWT0.5) از سطح خاك و تیمار زهكشی آزاد (FD) با عمق نصب یك متر پایین تر از سطح خاك می باشد .
حجم زه آب خروجی، غلظت نیترات ) (NO3–N) و هدایت الكتریكی زه آب تیمارهای كنترل سطح ایستابی به طور معنی داری نسبت به زهكشی آزاد كاهش یافت . متوسط غلظت نیترات در زه آب های زهكشی در تیمارهای CWT0.3 ، CWT0.5 و CWT0.7 به ترتیب 2/4 ، 3/85 و 5/64 میلی گرم بر لیتر و در تیمار تیمار زهكشی آزاد 11/2 میلی گرم بر لیتر بود . حجم زه آب كل ناشی از انجام آبشویی در تیمارهای CWT0.3 و CWT0.5 به ترتیب 60/2 و 70/6 لیتر و در تیمار زهكشی آزاد 120 لیتربود . همچنین تلفات نیترات در تیمارهای نسبت به زهكشی آزاد كاهش یافت . بهبود كیفیت زه آب در نتیجه كاهش حجم زه آب %82 و %90 به ترتیب CWT0.5 و CWT0.3 خروجی و افزایش فرایند دنیتریفیكاسیون در تیمارهای كنترل سطح ایستابی است . متوسط غلظت فسفات در زه آب های حاصل از تیمارهای كمتر از CWT زه آب های خروجی در تیمارهای EC میلی گرم بر لیتر بود . متوسط 2/4 میلی گرم بر لیتر و در تیمار زهكشی آزاد 2/1 CWT
حد مجاز EC زه آب های كشاورزی ورودی به منابع آبهای سطحی و زیرزمینی ) (1/5 ds/m بود . علاوه بر كاهش قابل ملاحظه آلودگی نیترات، مزایای اقتصادی در نتیجه صرفه جویی در مصرف كود و افزایش محصول تولیدی حاصل می شود . بنابراین روش مدیریت سطح ایستابی از هر دو جنبه زیست محیطی و اقتصادی قابل توجه است .
شماره مدرك كنفرانس :
4461017