بررسي الگوهاي مديريت بلاياي طبيعي در روستاهاي سيستان (مطالعه موردي: خشكسالي هاي 1377-84)

مسئله شناخت بحرانها و روش مديريت و كنترل آنها، موضوعي است كه ديدگاه هاي مديران و برنامه ريزان روستايي و بسياري از محققان را به خود جلب كرده است. مروري بر ادبيات مديريت بلاياي طبيعي نشان ميدهد امروزه واكنش به بلايا با رويكردهاي بحران گريزي و بحران ستيزي، جاي خود را به رويكرد بحران پذيري داده است. بر اين اساس، اين پژوهش ضمن بررسي رويكردهاي مديريت بلاياي طبيعي و بررسي خشكسالي هاي سيستان (با روش توصيفي واستفاده از مطالعات كتابخانه اي و اسنادي)، رويكرد 1377 ، با مطالعات ميداني از طريق مشاهده و مصاحبه با روستاييان - مديريت بحران رادر خشكسالي هاي 84 ساكن در منطقه، مورد توجه قرار داده است. نتايج پژوهش حاكي از مديريت بحران خشكسالي با رويكرد بحران گريزي در روستاهاي منطقه سيستان است كه موجب از دست دادن فرصتهاي اين بحران شده اس؛ از اين رو با توجه به تعدد بلاياي طبيعي در منطقه سيستان پيشنهاد ميگردد كه مديريت بحرانهاي طبيعي در اين منطقه با رويكرد بحران پذيري شكل گيرد تا شاهد تجربه هاي تلخ اين بلايا در منطقه نباشيم.