Abstract :
نويسندگان نسل دوم همچون اَحمدو كروما يك رابطه جديدي را با زبان فرانسه شكل دادند. بعلاوه، مضامين پرداخته شده در زير قلم اين نويسندگان، فراتر از نقد سياسي و اجتماعي بوده و به طرح مسايل اجتماعي، هويتي و فرهنگيِ جوامع آفريقايي ارزش افزون مي دهند. همين بُعد تحليلي خود را بوضوح در قلمرو «واژگان» نشان مي دهد. واژگاني كه براي نشان دادن مضمونِ «فرامرزي» خودنمايي مي كنند. مقاله حاضر از وراي واژگان نهفته در رُمان مونه، لطمه ها و چالش ها نوشته اَحمدو كروما، بدنبال شناسايي نمود واقعيِ «فرهنگ شمولي» است كه به طرق گوناگون بسان «تداخل زبانشناختي» و يا حتي همچون «تخطيِ هنجاري» تفسير مي شود. مطالعه حاضر اَشكالِ فرامرزي را براساس توصيف اجزا ِ لغوي و رويكرد زبانشناختي مورد بررسي قرار داده و درصدد استخراج ارزشهاي اجتماعي و فرهنگي است.
Latin Abstract :
Les « écrivains de deuxième génération », dont Kourouma, entretiennent un rapport nouveau à la langue française. De plus, les thématiques abordées sous leurs plumes vont au-delà de la critique politique et sociale pour prendre en brassées larges les questions sociétales, identitaires et culturelles de la société africaine. Ce dernier aspect apparaît clairement sous l’angle du lexique qui nous paraît assez pertinent pour illustrer le thème de la transfrontalité.
L’article démontre, à partir du lexique d’emprunt extrait de Monnè, outrages et défis1 d’Ahmadou Kourouma, la manifestation réelle d’une hypoculture diversement interprétée comme une interférence linguistique, voire une transgression faite à la norme. L’étude aborde la transfrontalité sur le plan linguistique, à partir de la description des segments lexicaux, et en dégage les valeurs socioculturelles.
