KHALVATI, Monire Université Azad Islamique, Département de français, Branche centrale de Téhéran, Iran , BABAK MOIN, Morteza Université Azad Islamique, Département de français, Branche centrale de Téhéran, Iran

Pour une poétique de la présence ou le corps à corps du poète avec sa création

26055

L’attention de la part des poètes à une nudité initiale du monde et des mots, est requise par la phénoménologie comme par la sémiotique. En poésie moderne et contemporaine, la formation du sens dans le poème serait donc intimement liée à la présence sensible. La poétique du corps caractérise la façon propre du poète de s’envisager lui-même, ainsi que d’envisager le monde. Le poète habite le monde par cette présence du corps, présence doublement signifiante car elle est un rapport par excellence à l’intimité tout autant qu’un rapport à l’altérité. Notre étude visera à expliciter la position d’un certain nombre de sémioticiens, de poètes et penseurs de la poésie qui, s’inspirant de la phénoménologie, analysent le travail poétique comme un effort vers la présence. Nous allons également prospecter comment la poésie, le langage poétique, est le produit de l’expérience sensible d’un corps esthétique, c’est-à-dire un corps qui a des relations sensibles avec son monde. Pour nous, la présence s’identifie dans un rapport intrinsèque avec le sens et le sensible.

نشانه شناسي همچون پديدارشناسي، توجه شاعران به آشكارگي آغازينِ جهان و واژه ها را مورد مطالعه قرار مي دهد. در شعر مدرن و معاصر، تشكيل معنا، رابطه تنگاتنگي با حضورِ حسي دارد. بوطيقاي تن، شيوه منحصر به فرد شاعر در درنظر گرفتن خود، و همچنين درنظر گرفتن جهان را ترسيم مي نمايد. شاعر با حضورِ تن خود در جهان زندگي مي كند: حضوري دوچندان، به اين مفهوم كه اين حضور نه تنها رابطه اي تمام و كمال با خودِ شاعر را مي سازد بلكه رابطه با ديگري را نيز شامل مي شود. اين پژوهش قصد دارد ديدگاه تعدادي از شاعران، انديشمندان شعر و نشانه شناس را تشريح نمايد كه با الهام از پديدارشناسي، كار شاعرانه را به عنوان تلاشي براي حضور، تحليل مي نمايند. همسو با نظريات لندوسكي، نشانه شناسي كه در اين پژوهش به آن مي پردازيم - يعني نشانه شناسي گفتمان در عمل - در ژرفا چيزي شبيه به بوطيقاي حضور خواهد بود. همچنين بررسي خواهيم كرد كه چگونه شعر ، زبان شاعرانه ، محصول تجربه ي حسي تن ادراكي است ، يعني تني كه با جهان پيرامون خود رابطه ي حسي دارد. از ديدگاه ما، حضور در يك رابطه ي تنگاتنگ با معنا و حس تعريف مي شود. دستاورد اين پژوهش برساختِ پيوستگي نشانه شناسي و پديدارشناسي پيرامون مقوله هاي حضور و آشكارگي كلامي است.

175

poésie , présence , corps , sens , sensible , esthésie , hic et nunc

Plume (Revue Semestrielle de IAssociation Iranienne de Langue et Litterature Francaises( AILLF)

26

200

در باب بوطيقاي حضور

2020