مديريت اعزام اورژانس پيش بيمارستاني با استفاده از امتيازدهي هشدار اوليه فيزيولوژيك

Transportation Management in Pre-hospital Emergency with Physiological Early Warning Scores

مقدمه: اورژانس پيش بيمارستاني در ايران نيازمند حركت به سمت ارائه خدمات مبتني بر شواهد است. هدف اين مطالعه ارزيابي كارآيي سيستم امتياز هشدار اوليه فيزيولوژيك جهت مديريت اعزام بيماران داخلي مي باشد. روش كار: اين پژوهش از نوع مقطعي است. جامعه مورد پژوهش بيماران داخلي اعزام شده توسط اورژانس پيش-بيمارستاني استان سمنان مي باشند. ابزار گردآوري داده ها سيستم امتيازات هشدار اوليه فيزيولوژيك مي باشد. داده ها با استفاده از آمار توصيفي و تحليلي (ضريب همبستگي پيرسون) و توسط نرم افزار SPSS19 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج: ميانگين امتياز فيزيولوژيك واحدهاي مورد پژوهش2.42±2.38 بود. 28.9 درصد از افراد اعزام شده به بيمارستان-ها نياز به درمان اورژانسي نداشتند و رابطه معني داري بين نياز بيماران به خدمات اورژانس پيش بيمارستاني و نمرات هشدار اوليه فيزيولوژيك آنها وجود داشت. بحث: سيستم امتياز هشدار اوليه فيزيولوژيك ابزار مناسبي جهت مديريت اعزام بيماران داخلي نيازمند به خدمات اورژانس پيش بيمارستاني مي باشد. اما در شناسايي بيماراني كه به خدمات اورژانسي فوري نياز ندارند با چالش مواجه است، بنابراين تصميم گيري در مورد استفاده از اين ابزار در حوزه اورژانس پيش بيمارستاني نيازمند مطالعات گسترده تر مي باشد.

Introduction: Pre-hospital emergency services in Iran need to move towards evidence-based services. The aim of the present study was to evaluate the physiological early warning scoring system (PEWS) used to manage the transportation of the internal medicine patients. Methods: In this cross-sectional study, the study population constituted internal medicine patients transported by pre-hospital emergency in Semnan province. Physiological early warning scoring system was used as the data collection instrument. Data were analyzed by the use of descriptive and analytic statistics (Pearson correlation coefficient) by means of SPSS 19 software. Results: The mean of the physiological scoring was found to be 2.38±2.42. About 28.9% of the patients transported to the hospitals did not need emergency treatments. There was a significant relationship between physiological early warning scoring and the patients’ needs to pre-hospital emergency services. Discussion: Although the physiological early warning scoring system is a suitable tool to manage the transportation of internal medicine patients, the system fails to identify patients who have no immediate need for emergency services. Further investigation is, therefore, required to apply this tool.