پديد آورندگان :
ابراهيم بابايي، فريبا دانشگاه شهيدبهشتي تهران , حبيبي، مجتبي دانشگاه شهيدبهشتي تهران , قدرتي، سعيد دانشگاه شهيدبهشتي تهران
چكيده فارسي :
سابقه و هدف: سبك زندگي يكي از مسائلي است كه ميتواند در ابتلا به بيماريها و درمان آنها نقش مهمي داشته باشد. در اين راستا، هدف از پژوهش حاضر مقايسه سبك زندگي ارتقادهنده سلامت در افراد مبتلا و غيرمبتلا به HIV شهر تهران بود.
مواد و روشها: پژوهش مقطعي حاضر در سال 95-1393 در ارتباط با 147 فرد مبتلا به HIV كه براي درمان به بيمارستان امام خميني (ره) شهر تهران مراجعه كرده بودند و نيز 150 فرد غيرمبتلا در شهر تهران انجام شد. در اين پژوهش پرسشنامه سبك زندگي ارتقادهنده سلامت (HPLP-II: Health-promoting Lifestyle Profile II) كه شامل 6 بعد مسئوليتپذيري در مورد سلامت، تغذيه، فعاليت بدني، مديريت استرس، روابط بين فردي و رشد معنوي ميباشد مورد استفاده قرار گرفت. علاوهبراين، نمونهگيري با استفاده از روش نمونهگيري در دسترس انجام گرفت و براي تحليل دادهها از آزمون تحليل واريانس چندمتغيره و نرمافزار SPSS 22 بهره گرفته شد.
يافتهها: نتايج آزمون تحليل واريانس چندمتغيري نشان داد كه بين دو گروه در متغير سبك زندگي تفاوت معناداري وجود دارد (P<0.001). بدينترتيب كه ميزان مسئوليتپذيري سلامت (P<0.001، 44/42=(1،245)F) و فعاليت جسماني (P<0.05، 03/6=(1،245)F) در گروه مبتلا به HIV كمتر از گروه غيرمبتلا به HIV بود؛ اما در مؤلفههاي تغذيه، روابط بين فردي، رشد معنوي و مديريت استرس تفاوت معناداري بين دو گروه مشاهده نشد (P>0.05).
نتيجهگيري: با توجه به نبود اطلاعات در مورد سبك زندگي افراد مبتلا به HIV در ايران، آگاهي از سبك زندگي اين افراد در جنبههاي مختلف ميتواند اطلاعات ارزشمندي را براي ارتقاي وضعيت زندگي و برنامههاي مداخلات درماني بهدست دهد. در اين ارتباط، پژوهشهاي آينده بايد بر ارتقاي سبك زندگي در ميان افراد مبتلا به HIV تمركز بيشتري داشته باشند
چكيده لاتين :
Background and Objective: Lifestyle is one of the factors playing an important role in disease involvement and treatment. In this study, we aimed to compare health-promoting lifestyle between HIV-positive and HIV-negative individuals in Tehran, Iran.
Materials and Methods: This cross-sectional study was conducted among 147 HIV-positive individuals who referred to Imam Khomeini Hospital of Tehran, Iran, and 150 HIV-negative individuals during 2014 to 2016. We used the Health Promoting Lifestyle Profile II (HPLP-II) questionnaire, which encompasses six domains of health responsibility, physical activity, nutrition, interpersonal relationships, spiritual growth, and stress management. The participants were selected using the convenience sampling method. To analyze the data, multivariate analysis of variance (MANOVA) was run in SPSS, version 22.
Results: MANOVA reflected a significant difference between HIV-positive and HIV-negative individuals in lifestyle (P<0.001). The two groups were different in terms of health responsibility (F[1,245]=42.44, P<0.001) and physical activity (F[1,245]=6.03, P<0.05), with HIV-positive obtaining lower scores than the HIV-negative patients. However, the two groups did not differ significantly with regards to the nutrition, interpersonal relationships, spiritual growth, and stress management domains (P>0.05).
Conclusion: Considering the limited data on the lifestyle of HIV-positive patients in Iran, awareness regarding various lifestyle aspects of these individuals can yield valuable information to promote HIV-positive individuals’ life status and interventional programs. Future studies are recommended to focus more attention on lifestyle promotion among HIV-positive individuals.