تحليل انتقادي سياست آموزشي؛ بازخوانش ارزش‌ هاي گم‌ شده

Methodology of the Critical Education Policy Analysis: Re-Reading of Missing Values

سياست آموزشي موضوعي پيچيده، ذاتاً سياسي و درآميخته با ارزش ­­هاي متعدد است. مسائل قابل طرح در سياست آموزشي، برساخته ­هايي اجتماعي هستند كه درك هر كدام از اين مسائل علاوه بر قابليت تخصصي رشته­ اي­، مستلزم بهره­ مندي از ظرفيت زبان­شناختي و جامعه‌شناختي مبتني بر شرايط بومي، منطقه­اي و جهاني است­. زبان، نقش محوري در ايجاد و انتشار اين برساخته ­ها ايفا مي‌كند. لذا، تحليل عميق اين نوع مسائل و تلاش در جهت حل موضوعات و مناقشات سياستي مستلزم اتخاذ رويكردي است كه بتواند ساخت اجتماعي سياست آموزشي را در ابعاد و زواياي چندگانه آن مدنظر قرار دهد. تحليل انتقادي سياست آموزشي از­جمله سنت­هاي نظري-روش­شناسي است كه بر اهميت بررسي سياست آموزشي درون بافت­ تاريخي، اجتماعي، اقتصادي، فرهنگي و سياسي تأكيد دارد. تحليل انتقادي سياست آموزشي توانايي آشكار كردن ارزش­ هاي مفقوده و صداهاي شنيده نشده را دارد. تحليل انتقادي سياست آموزشي، ريشه در آن سنت­ هاي نظري دارد كه اپل، ژيرو، ازگا و بال شاخص ­ترين چهره ­هاي آن هستند. بسط تحليل انتقادي سياست در آموزش پاسخي به شرايط گذشته و نشانه ­اي از تغييري بنيادين در اين حوزه است. با اين ‌وجود، هنوز توجه كمي به سرمايه ­گذاري براي درك ماهيت اين تغيير و مهم­تر از آن، مفصل ­بندي تحليل انتقادي سياست آموزشي شده است. لذا، هدف اصلي اين نوشتار پركردن شكاف مورد نظر است.

Educational policy is understood as complex, inherently political and infused with values and educational policy problems, like the social world, are social constructions. Language as playing a central role in creating and disseminating these constructions. In the conclusion, deep analysis and solution of policy problems requires as approach that takes the reality construction of educational policy into consideration. Critical educational policy analysis is among theoretical-methodological traditions that emphasizes the importance of examining policy within its historical, social, economic, cultural and political contexts. Critical educational policy analysis can uncover meaningful missing values. Critical educational policy analysis has its roots in the theoretical tradition which is predominately represented by Appel, Giroux, Ozga and Ball. Development in critical educational policy analysis both are a response to conditions in education and signal an important shift in the field. Yet limited attention has been invested in understanding the nature of this shift and, more importantly, in articulating what counts as critical educational policy analysis.