ارزيابي نظريه لوئيس پويمن درباره اخلاق باور

A Survey of Louis P. Pojman?s View of the Ethics of Belief

در يك نگاه كلي، اراده گرايي و قرينه گرايي دو رويكرد رقيب درباره اخلاق باور بوده است. لوئيس پويمن فيلسوف آمريكايي معاصر با انتقاد از اين دو رويكرد، نظريه اراده گرايي غير مستقيم تجويزي را ارائه نموده است. در اين نظريه براي تحليل شكل گيري باور، هم به نقش «ادله» و «عوامل زمينه اي» بطور توامان توجه شده و هم، «عقلانيت» مبناي داوري بين قرائن و ادله متعارض قرار گرفته است. پويمن با تكيه به اين تحليل، كوشيده است تا با تعيين شرايط خاصي، از اراده گرايي غيرمستقيم در كسب و حفظ باور، با وجود قرائن كافي بر خلاف، دفاع اخلاقي نمايد. در اين مقاله ضمن ارائه توصيفي دقيق از نظريه پويمن درباره اخلاق باور، به تحليل و بررسي اين نظريه و شرايط ذكر شده براي جواز اخلاقي اراده گرايي مي پردازيم.

Voluntarism and Evidentialism are two competing approaches to Ethics of Belief. Louis P. Pojman، the American contemporary philosopher، has taken a critical view toward these two approaches and proposed the theory of indirect prescriptive volunteerism. Based on this theory، in belief formation، arguments are considered as important as background and contextual factors and rationality is considered the best criterion in evaluation of insufficient or conflicting evidence. Based on this sort of volunteerism، under specific conditions، it is morally permissible or even obligatory to defend a belief in spite of evidence pointing against it. In this article، an attempt is made to provide an accurate description of Pojman’s viewpoint concerning the ethics of belief، and an analysis of the theory and the conditions to be satisfied for a belief to be morally permissible based on volunteerism