مقايسه يافته‌هاي حاصل از بررسي خون‌رساني عضله قلب با روش Thallium-201 SPECT وCardiac MRI جهت ارزيابي قابليت حيات (viability) ميوكارد بطن چپ در بيماران داراي سابقه انفاركتوس ميوكارد همراه با بالا رفتن قطعه ST STEMI

Comparing the Cardiac MRI and Thallium-201 SPECT Findings in Assessing Myocardial Viability in Patients with ST Elevation Myocardial Infarction

سابقه و هدف: در صورت اثبات وجود بافت زيستا (viable) بعد از انفاركتوس قلبي، امكان بازگشت فعاليت ميوكارد پس از ريواسكولاريزاسيون موفق وجود دارد. هدف از اين مطالعه، مقايسه دو روش اسكن تاليوم و MRI قلبي در تعيين قابليت حيات (viability) ميوكارد است. مواد و روش‌ها: مطالعه به صورت مقطعي در بيمارستان قلب شهيد رجايي تهران طي سال‌هاي 92- 1391 بر روي 17 بيمار با سابقه STEMI انجام شد. علاوه بر انجام اسكن تاليوم، MRI قلب با تزريق گادولينيوم انجام شد. جذب بيش از 50 درصد تاليوم بعد از 4 ساعت از زمان تزريق و نيز انهنسمنت تاخيري كم تر يا مساوي 50 درصد بعد از 10 دقيقه از زمان تزريق در MRI در هر سگمان، به عنوان بافت زيستا در نظرگرفته شد. يافته‌ها: 289 سگمان در هر روش بررسي شد كه 15/6 درصد از آن‌ها در اسكن تاليوم و 35 درصد از آن‌ها در MRI، غيرقابل حيات گزارش شدند. در سگمان‌هاي اپيكال سپتال و اپكس، توافق قابل توجهي بين يافته‌هاي دو روش مشاهده شد (k:0.653 و k:0.757 به ترتيب). استنتاج: ميزان درصد ميوكارد غيرقابل حيات (non-viable) در MRI نسبت به اسكن تاليوم بالاتر گزارش شد و هم چنين توافق قابل توجهي بين يافته هاي MRI و SPECT در تعيين قابليت حيات ميوكارد در سگمان هاي اپيكال سپتال و اپكس مشاهده شد.

Background and purpose: Viable tissue detection after STEMI can lead to successful revascularization for reversing myocardial dysfunction. The purpose of this study was to compare the Thallium-201 SPECT and MRI findings in viability assessment. Materials and methods: A cross-sectional study was performed on 17 patients with STEMI. In addition to Thallium SPECT, contrast enhanced MRI imaging was done. Viability was determined as more than 50 percent thallium uptake after 4 hours in SPECT and lower than 50 percent gadolinium enhancement after 10 minutes in each segments in CMRI. Results: Two hundred eighty nine segments were studied using both methods. TL SPECT showed 15.6% of the segments as non-viable tissue while MRI showed 35% non-viable tissue. There was a substantial agreement between these methods in apical septal and apical segments (k: 0.653, k: 0.757, respectively). Conclusion: The percentage of non-viable myocardium in MRI was found to be higher than that of Thallium SPECT and also considerable agreement was seen between MRI and Thallium SPECT in determination of myocard viability in apical septal and apex segments.