رهبري هوشمند (الگوي جديد رهبري براي سازمان هاي هوشمند)

از ميان موضوعات و ادبيات مديريتي رهبري يك موضوع مهم و جدي و در خور توجه در هزاره سوم مي باشد كه بخش عمده اي از ادبيات مديريت را به خود اختصاص داده است. با بكارگيري تئورهاي جديد نظير مهندسي مجدد، مديريت فرايندها، فرهنگ سازماني، يادگيري سازماني، مديريت كيفيت و مديريت دانش سازمان ها هنوز از عملكرد مطلوب فاصله دارند. و فقدان يك پديده مهم را احساس مي كند. و آن چيزي نيست جزء «رهبري صحيح و درست». اما از آنجايي كه رهبري يك بحث پيچيده است بنابراين مي توان آن را از ابعاد گوناگون بررسي كرد، بنابراين در اين مقاله سعي برآن است تا رهبري را از ابعاد گوناگون بررسي كرده و يك نگاه جامع به فرايند رهبري داشته باشيم. با توجه به تئوري هاي پيشين رهبري در الگوي جديد سعي داريم از ديدگاه جامع و با توجه به جنبه هاي مفيد تئوري هاي پيشين به معرفي يك الگوي جديد براي سازمان هاي هزاره سوم بپردازيم. رهبري هوشمند به معناي حركت از يك جفت دست به سوي يك انسان كامل و كارمند باهوش كه داراي ابعاد حرفه اي، فيزيكي، ذهني، اجتماعي و معنوي مي باشد. و از مشاغل خسته كننده و بي معنا به سمت وظيفه و رسالت و معنا در كار، حركت از الگوي ماشيني به سمت سازمان هاي هوشمند و از رشد و كارايي به سمت بقاء و رفاه. ما بايد مفروضاتمان را در مورد كار، كارمند، سازمان و جامعه عوض كنيم. ما نيازمند كاركنان باهوش و با انگيزه، انسان هاي كامل كه كار با معنا و هدفمند انجام مي دهند و كار براي آنان يك وظيفه و رسالت است مي باشيم.