بهبود كارايي و رتبه بندي با الگو ي تحليل پوششي داده ها

از آن زمان كه محدوديت زمان و منابع به عنوان دو ملاحظه اساسي ذهن مديران و صاحبان توليد و خدمات را به خود درگير كرده است، ضرورت افزايش كارايي و اثربخشي فعاليت هاي مرتبط با ماموريت هاي سازمان و مجموعه تحت مديريت، بيش از پيش نمايان مي گردد. در شرايطي كه استانداردي براي رسانيدن واحدها به سطح مطلوب تعريف نشده و يا استانداردهاي موجود، نياز به ارتقاء دايمي دارند، از اين رو يافتن كارايي نسبي واحدها و سعي در كارا نمودن واحدهاي ناكارا راه حلي منطقي براي افزايش كارايي است. روش تحليل پوششي داده ها كه علم نسبتاً نوپايي به شمار مي آيد، با روش هاي علمي مبتني بر بهينه سازي، واحدهاي كارا را تعيين مي كند و ازسويي براي واحدهاي ناكارا، شرايط لازم جهت رسيدن به كارايي را مورد مطالعه قرار مي دهد. در اين مقاله ابتدا رويكردهاي نوين ارزيابي عملكرد بررسي و سپس با مفاهيم، تعاريف و كارهاي انجام شده توسط تحليل پوششي داده ها (DEA) آشنا شده و در انتها يك مورد كاوي عملي در واحدهاي گذرنامه ناجا خواهيم داشت.