بررسي تأثير گرايش به كارآفريني بر عملكرد كسب و كار با نقش ميانجي ظرفيت نوآوري (مطالعه موردي: شركت سايپا استان مازندران

Survey the Effect of Entrepreneurial Orientation on Business Performance with the Mediating Role of Innovation Capacity

هدف از انجام اين پژوهش بررسي تأثير گرايش به كارآفريني بر عملكرد كسب و كار با نقش ميانجي ظرفيت نوآوري است. پژوهش از نظر هدف، كاربردي و از نظر روش، توصيفي از نوع پيمايشي است. جامعه آماري اين پژوهش شامل مديران و كارشناسان شركت هاي تابعه سايپا در استان مازندران است كه 171 نفر از بين مديران و كارشناسان اين شركت ها جهت تكميل پرسشنامه در اين پژوهش همكاري كردند. ابزار گردآوري اطلاعات، پرسشنامه مشتمل بر 31 گويه است كه پايايي آن با استفاده از ضريب آلفاي كرونباخ تأييد شد. جهت تجزيه تحليل داده ها از تكنيك مدل سازي معادلات ساختاري استفاده‌شده است. نتايج حاصل از بررسي داده ها و آزمون فرضيه ها نشان مي‌دهد كه گرايش به كارآفريني بر عملكرد بنگاه تأثير معني دار و متوسطي دارد و همچنين ظرفيت نوآوري مي‌تواند به عنوان متغير تعديل كننده در رابطه بين گرايش به كارآفريني و عملكرد بنگاه نقشي قوي داشته باشد.

The aim of this study was to investigate the effect of entrepreneurial orientation on business performance and the mediating role of innovation capacity. This study is applied the method is descriptive .The population of research consisted of managers and specialists of Saypa company in the Mazandaran province, which 171 persons were assisted to complete the questionnaires. The research tools was, a questionnaire consisting of 31 items, which confirmed their reliability using Cronbach's alpha coefficient. Structural equation modeling showed that, entrepreneurial orientation has a direct effect on business performance and innovation capacity mediates the effect of entrepreneurial orientation on business performance.