ارزيابي امنيت استاتيكي و ديناميكي سيستم قدرت بر اساس ريسك و بهبود آن به وسيله برنامه ريزي مجدد توليد

تعيين سطح امنيت سيستم قدرت، به‌ طور سنتي با استفاده از معيارهاي قطعي انجام مي‌پذيرد. با استفاده از اين معيار در نهايت نقاط بهره برداري سيستم قدرت به دو دسته داراي امنيت و فاقد امنيت دسته بندي مي‌شود. اگر در صورت وقوع يك خطاي مشخص، متغيرهاي بهره برداري از حدود خود خارج شوند (شرايط فاقد امنيت) لازم است تصميمات پيشگيرانه‌اي اتخاذ شود تا از امنيت سيستم در صورت وقوع خطا اطمينان حاصل گردد. علاوه بر معيار قطعي جهت تعيين سطح امنيت سيستم قدرت، اخيراً از معيار احتمالاتي و يا معيار بر اساس ريسك استفاده مي شود. ارزيابي امنيت بر اساس ريسك، بر محاسبه شاخص ريسك استوار مي باشد. در اين مقاله شاخص‌هاي ريسك امنيت استاتيكي و امنيت ديناميكي مطالعه و بررسي شده است. يك شاخص جديد ريسك پايداري گذرا تعريف شده و از آن در تصميمات بهره‌بردار استفاده شده است. به‌ طور معمول امنيت به‌عنوان يك قيد در تصميمات بهره‌برداري در نظر گرفته مي‌شود. در اين مقاله براي اولين بار، شاخص ريسك امنيت استاتيكي به‌ عنوان تابع هدف و شاخص ريسك امنيت ديناميكي به‌ عنوان قيد مسأله برنامه‌ريزي مجدد توليد لحاظ شده است. تصميم بهره‌بردار در دو حالت ارزيابي قطعي و ارزيابي بر اساس ريسك مقايسه شده است. متغير حالت بهره‌برداري، ميزان توان اكتيو توليدي نيروگاه ها و ولتاژ مرجع ژنراتورها بوده و از الگوريتم بهينه سازي گروهي پرندگان به دليل كارايي بالاي آن جهت رسيدن به نقطه بهينه توليد استفاده شده است. تابع هدف پيشنهادي شامل حداقل‌سازي هزينه توليد و حداكثر سازي امنيت (حداقل‌سازي شاخص ريسك امنيت) و قيد مسأله شامل در محدوده‌بودن شاخص ريسك پايداري گذرا مي‌باشد. قابليت بالاي روش پيشنهادي بر روي شبكه 24 شين IEEE نشان داده شده است.