فضائل علي عليه السلام در قرآن

The virtues of Ali (as) in the Quran

اعمال ورفتار هر فرد، زاييده طرز تفكر وعقيده او است.جانبازي وفداكاري از نشانههاي افراد با ايمان است.اگر ايمان انسان به چيزي به حدي برسد كه آن را بالاتر از جان ومال خود بداند، قطعا در راه آن سر از پا نميشناسد وهستي وتمام شؤون خويش را فداي آن ميسازد. قرآن مجيد اين حقيقت را در آيه شريفه زير منعكس كرده است: انما المؤمنون الذين آمنوا بالله و رسوله ثم لم يرتابوا و جاهدوا باموالهم وانفسهم في سبيل الله اولئك هم الصادقون .(حجرات:15) «مؤمنان كساني هستند كه به خدا وپيامبر او ايمان آوردند ودر آن هرگز ترديد نكردند وبا مال وجان خود در راه خدا كوشيدند؛ آنان به راستي در ايمان خود صادقند. » در سال هاي آغاز بعثت، مسلمانان سخت ترين شكنجهها وزجرها را در راه پيشبرد هدف تحمل ميكردند. آنچه كه دشمنان را از گرايش به آيين توحيد باز ميداشت، همان عقايد خرافي نياكان وحفظ مقام خدايان وتفاخر به امتيازات قومي وطبقاتي وكينههاي موروثي قبيلهاي بود.اين موانع تا روزي كه پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم مكه را فتح كرد، بر سر راه پيشرفت اسلام در مكه واطراف آن وجود داشت وجز با قدرت نيرومند ارتش اسلام از ميان نرفت. فشار قريش بر مسلمانان سبب شد كه گروهي از آنان به حبشه وگروه ديگري به يثرب مهاجرت كنند. با آنكه پيامبر (ص) وحضرت علي از حمايتخاندان بني هاشم وبالاخص ابوطالب برخوردار بودند، اما جعفر بن ابي طالب ناگزير شد به همراه تني چند از مسلمانان در سال پنجم بعثت مكه را به عزم حبشه ترك گويد وتا سال هفتم هجرت كه سال فتح خيبر بود در آنجا اقامت گزيند. پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله و سلم در سال دهم بعثتحضرت ابوطالب، بزرگ ترين حامي ومدافع خويش را، در مكه از دست داد. بيش از چند روز از مرگ عموي بزرگوارش نگذشته بود كه همسر مهربان او خديجه، كه هيچگاه از بذل جان ومال در پيشبرد هدف مقدس پيامبر دريغ نميداشت، نيز چشم از جهان فرو بست. با در گذشت اين دو حامي بزرگ، ميزان خفقان وفشار بر مسلمين در مكه فزوني گرفت؛ تاآنجا كه در سال سيزدهم بعثت، سران قريش در يك شوراي عمومي تصميم گرفتند كه نداي توحيد را با زنداني كردن پيامبر، يا با كشتن و تبعيد او خاموش سازند. قرآن مجيد در خصوص اين سه نقشه آنان ياد آور شده، ميفرمايد: واذ يمكر بك الذين كفروا ليثبتوك او يقتلوك او يخرجوك ويمكرون و يمكر الله و الله خير الماكرين (انفال:30) به ياد آور هنگامي را كه كافران بر ضد تو حيله كردند وبر آن شدند كه تو را در زندان نگه دارند يا بكشند ويا تبعيد كنند.آنان از در مكر وارد ميشوند وخداوند مكر آنان را به خودشان باز ميگرداند؛ وخداوند از همه چاره جوتر است.