تاثير پاسخگويي بار بر توسعه توليد در محيط تجديد ساختار يافته

امروزه برنامه‌هاي پاسخگويي بار مورد توجه فراواني قرار گرفته‌اند. با گسترش اين برنامه‌ها، مشتريان مي‌توانند مشابه سمت توليد، در بهره‌برداري سيستم مشاركت كنند و بر اين اساس نياز به بازبيني مدل‌هاي برنامه‌ريزي سيستم قدرت احساس مي‌شود. در اين مقاله به مدل‌سازي اثرات پاسخگويي بار بر برنامه‌ريزي توسعه توليد پرداخته شده و تأثيرات، از دو ديدگاه مشتريان و شركت‌هاي توليد بررسي شده است. مدل به كار رفته در اين مقاله منطبق با ساختار غير متمركز بازارهاي برق كنوني مي‌باشد. در اين راستا تأثير پاسخگويي بار، بر تصميم به سرمايه‌گذاري در واحدهاي توليدي جديد مورد بررسي قرار گرفته و كاهش نياز به ظرفيت‌هاي جديد يا تعويق آن با ارائه يك شاخص جديد ارزيابي شده است. همچنين تغييرات در هزينه سرمايه‌گذاري در واحدهاي توليدي جديد و نيز تغييرات هزينه‌هاي پرداختي توسط مشتريان، در نتيجه پاسخگويي بار، تجزيه و تحليل شده است. روش پيشنهادي روي شبكه 30 باسه استاندارد IEEE آزمايش شده و نتايج به دست آمده ارائه و تحليل شده‌اند.