تاثير و ماندگاري يك دوره تمريني عصبي-عضلاني بر تقارن تعادل ورزشكاران مبتلا به اسپرين مزمن مچ پا

A follow-up Study on the Effect of Neuromuscular Training on Asymmetry of Balance in Athletes with Chronic Ankle Instability

سابقه و هدف:اسپرين مچ پا يكي از شايع ترين آسيب هاي ورزشي است كه باعث بروز ناپايداري هاي مزمن در مفصل و اختلالات زيادي در الگوي حركتي فرد و عدم تقارن در عملكرد اندام تحتاني مي شود. هدف از اين مطالعه بررسي اثر تمرينات عصبي-عضلاني بر تقارن تعادل در افراد مبتلا به اسپرين مزمن مچ پا مي باشد. روش بررسي: در اين مطالعه نيمه تجربي جامعه آماري متشكل از دختران ورزشكار منتخب از رشته هاي ورزشي با دامنه سني 26-19 سال بود.20 آزمودني مبتلا به بي ثباتي مزمن مچ پا به شيوه نمونه گيري هدفمند و در دسترس انتخاب شدند. تمرينات عصبي-عضلاني به مدت 6 هفته و 3 جلسه در هفته اجرا شد و تعادل آزمودني ها روي هر دو پاي آسيب ديده و سالم، قبل، بعد از اجراي تمرينات و پس از يك ماه بي تمريني به وسيله دستگاه تعادل سنج بايودكس اندازه گيري شد. تجزيه تحليل داده ها با استفاده از آزمون هاي آماري آناليز واريانس با اندازه هاي تكراري و تي همبسته در سطح معناداري (p<0.05) انجام شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه بين تعادل در پاي سالم و آسيب ديده در مرحله پيش آزمون تفاوت معناداري وجود داشت (p=0.05) علاوه بر اين در مرحله پس آزمون 1و2 تفاوت معناداري بين دو پا مشاهده نشد (p>0.05) نتيجه گيري: اسپرين مچ پا باعث عدم تقارن تعادل در دو پا مي شود كه تمرينات عصبي-عضلاني باعث بهبود تعادل يكساني روي هر دو پا شد و عدم تقارن تعادل را جبران كرد. بعد از گذشت يك ماه بي تمريني تقارن تعادل در هر دو پا حفظ شد.

Background and Objectives: The ankle sprain is one of the most common sports injuries that cause chronic instabilities in the joint as well as many disorders in the individual's motor pattern and asymmetry in lower extremity function. The aim of this study was to evaluate the effects of neuromuscular training on balance symmetry in patients with chronic ankle sprain. Materials and Methods: In this semi-experimental study, the population consisted of female young athlete selected from various athletic disciplines, age in the range of 19-26 years. Twenty subjects with chronic ankle instability were selected as a sample by using purposefully available sampling method. Neuromuscular exercises were performed for 6 weeks and 3 sessions per week. The subjects' balance was measured on both injured and non-injured foot before and after the training and after one month of detraining by the Biodex balance system. Data analysis was done by means of ANOVA with repeated measures and dependent t-test at a significant level of (p<0.05). Results: The results indicated that there was a significant difference between the balance in the non-injured and injured foot in the pretest (p=0.05). Furthermore, no significant difference was observed in the post-test 1 and 2 (p<0.05). Conclusion: The ankle sprain causes balance asymmetry in two limbs, and neuromuscular training improved the balance on both legs and compensated balance asymmetry. After one month of detraining, the symmetry of balance in both legs was sustained.