عنوان مقاله :
مقايسه اثربخشي طرح واره درماني و ذهن آگاهي بر علائم روان تني در افراد مبتلا به سوء مصرف مواد محرك
عنوان به زبان ديگر :
Compare the effectiveness of schema therapy and mindfulness on psychosomatic symptoms in people with substance abuse stimulants
پديد آورندگان :
سيدآسيابان، سميرا دانشگاه آزاد اسلامي، واحد اصفهان (خوراسگان) , منشئي، غلامرضا دانشگاه آزاد اسلامي، واحد اصفهان (خوراسگان) , عسگري، پرويز دانشگاه آزاد اسلامي، واحد اهواز - گروه روانشناسي
كليدواژه :
سوء مصرف كنندگان مواد محرك , علائم روان تني , ذهن آگاهي , طرح واره درماني
چكيده فارسي :
هدف: در پژوهش حاضر مقايسه اثربخشي طرح واره درماني و ذهن آگاهي بر علائم روان تني و ابعاد آن (شكايت جسماني، وسواس-اجباري، حساسيت در روابط بين فردي، افسردگي، اضطراب، پرخاشگري، ترس مرضي، پارانويايي و روان پريشي) در افراد مبتلا به سوء مصرف مواد محرك بود. روش: اين پژوهش شبه آزمايشي از نوع پيش آزمون و پس آزمون با گروه گواه و دوره پيگيري سه ماهه بود. جامعه آماري پژوهش بيماراني بودند كه براي ترك مواد محرك به مركز ترك اعتياد بيماران سرپايي وابسته به سازمان بهزيستي اهواز در سال 1393 مراجعه نمودند و از ميان آن ها، 45 نفر به شيوه نمونه گيري هدفمند انتخاب و با روش تصادفي ساده در دو گروه آزمايشي و يك گروه گواه جاي داده شدند.گروه آزمايشي طرح واره درماني در طي 10 جلسه 1 ساعته و گروه آزمايشي ذهن آگاهي در طي 8 جلسه 45 دقيقه اي به صورت گروهي تحت درمان قرار گرفتند. پرسش نامه سلامت روان، پيش از آغاز درمان، پايان جلسات درمان و همچنين مرحله پيگيري 3 ماهه پس از درمان بطورگروهي اجرا شد. گروه گواه هيچ مداخله اي دريافت نكرد. يافتهها: نتايج نشان داد طرح واره درماني و ذهن آگاهي در پيشگيري از عود مصرف مواد محرك موثرند. طرح واره درماني تأثير بيشتري از ذهن آگاهي داشت. نتيجهگيري: طرحواره درماني و ذهن آگاهي به دليل مؤلفه هاي مشترك درمان در كاهش علائم روان تني ناشي از مصرف مواد محرك موثر مي باشند.
چكيده لاتين :
Objective: The present study compares the effectiveness of schema therapy and mindfulness on psychosomatic symptoms and its dimensions (somatization, obsessive-compulsive, interpersonal sensitivity, depression, anxiety, hostility, phobic anxiety, paranoid and psychotic) in patients with substance abuse stimulus. Methods: This quasi-experimental with pre-test and post-test and control groups took advantage of a three-month follow-up period. a control group were placed. treatment plan. mindfulness-hour experimental group in 8 sessions of 45 minutes were treated as a group. The participants in the General Health Questionnaire SCL90, before the start of the treatment, therapy sessions and follow-up stage groups were evaluated 3 months after treatment. The control group had no treatment group. Results: Using analysis of variance with repeated measures and ANCOVA results showed that the use of Schema Therapy and Mindfulness is effective in preventing relapse triggers. Conclusion: Both methods because shared components -Tny therapy in reducing symptoms of mental stimulant use was effective. Both encapsulation are also significant differences. and group schema therapy had a greater impact of mindfulness.
عنوان نشريه :
اعتياد پژوهي
عنوان نشريه :
اعتياد پژوهي