نقش اتحادِ درماني و سبك هاي دلبستگي در ريزش از درمان مبتلايان به سوءمصرف مواد

The Role of Therapeutic Alliance and Attachment Styles in Treatment Drop-out among Substance Abusers

هدف: اين پژوهش به منظور بررسي نقش اتحادِ درماني و سبك‌هاي دلبستگي در پيش‌بيني ريزش از درمان انجام شد. روش: روش توصيفي از نوع همبستگي بود. تعداد 234 نفر از مردان مبتلا به سوء‌مصرف مواد كه جهت ترك و دريافت درمان به كلينيك‌ها و مراكز درماني شهر تهران مراجعه كرده بودند به صورت هدفمند انتخاب شده و در صورت داشتن ملاك‌هاي ورود، مورد مصاحبه قرار گرفته و سپس ابزارهاي پژوهش، شامل پرسش­نامه­ هاي فرم كوتاه اتحاد درماني و دلبستگي بزرگسال را تكميل كردند. يافته‌ها: تحليل رگرسيون لوجستيك نشان داد كه اتحاد درماني و سبك‌هاي دلبستگي قادرند بين افرادي كه از درمان ريزش داشته‌اند و افرادي كه به درمان ادامه داده‌اند تميز قايل شود. نتيجه‌گيري: اين يافته­ ها همسو با مطالعات پيشين حاكي از نقش متغيرهاي مربوط به روابط بين‌فردي در ريزش بيماران مبتلا به سوء‌مصرف مواد در ريزش از درمان است.

Objective: This study was conducted to determine the role of therapeutic alliance and attachment styles in the prediction of treatment drop-out. Method: A descriptive-correlational method was used for the conduct of this study. A total of 234 men with substance abuse presenting to the clinics and treatment centers of Tehran were selected through purposive sampling. In case of the enjoyment of the inclusion criteria, these subjects were interviewed and filled out the research instruments, including Working Alliance Inventory/Short (WAI-S) and Adult Attachment Inventory. Results: Logistic regression analysis showed that therapeutic alliance and attachment styles can distinguish people dropped out of treatment and people continuing treatment. Conclusion: These findings, consistent with previous studies, indicate the role of variables pertaining to interpersonal relationships in the treatment drop-out of patients with substance abuse.