مقايسه اثر پماد موپيروسين داخل بيني و سيپروفلوكساسين خوراكي تك دوز در درمان و عود ناقلين استافيلوكوك طلائي در پرسنل بيمارستان وليعصر( عج) اراك در سال 1384

The comparison of topical nasal Mupirocin and single dose of oral Ciprofloxacin in treatment and reinfection of Staphylococcus Aureus carriers in personnel of Vali-e-asr hospital, Arak, 2004

مقدمه: از آنجا كه استافيلوكوك اورئوس يكي از مهم‌ترين عوامل بيماري‌زاي انسان مي‌باشد و با توجه به كلونيزاسيون اين باكتري در بيني، پرسنل ناقل، اين باكتري مي‌تواند باعث افزايش ميزان بروز عفونت‌هاي بيمارستاني شود. اين مطالعه جهت مقايسه اثر دو رژيم ضد ميكروبي (موپيروسين موضعي داخل بيني و سيپروفلوكساسين خوراكي) در درمان و عود ناقلين استافيلوكوك طراحي شده است. روش كار: اين كار آزمايي باليني به صورت سه سويه كور بر روي 366 نفر از پرسنل بيمارستان وليعصر(عج) اراك انجام شد. پس از انجام كشت بيني از تمام پرسنل، 45 نفر كه كشت مثبت داشتند به عنوان ناقل استافيلوكوك اورئوس شناخته شده و در دو گروه A و B به ترتيب تحت درمان با رژيم سيپروفلوكساسين خوراكي تك دوز 1500 ميلي گرم، به علاوه پماد ويتامين A+D به عنوان دارونما به مدت 5 روز و رژيم پلاسبوي خوراكي تك دوز به علاوه پماد موپيروسين داخلي بيني به مدت 5 روز قرار گرفتند. كشت مجدد بيني جهت بررسي تاثير درمان پس از اتمام درمان انجام شد. هم‌چنين كشت مرحله آخر جهت بررسي ميزان عود، 5 هفته پس از مصرف داروها انجام گرفت. اطلاعات به دست آمده دو گروه توسط آزمون كاي دو مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج: مشخص شد كه 9/12 درصد از پرسنل بيمارستان وليعصر(عج) اراك، ناقل استافيلوكوك اورئوس در بيني خود مي‌باشند. تاثير درماني رژيم موضعي موپيروسين داخل بيني( درمان در 5/89 درصد موارد) به طور معني‌داري بالاتر از رژيم خوراكي سيپروفلوكساسين تك دوز (درمان در 55 درصد موارد) بود(019/0 =p). اما ميزان عود پس از مصرف رژيم موضعي 3/13 درصد و پس از مصرف رژيم خوراكي 20 درصد بود كه تفاوت معني‌داري مشاهده ‌نشد. نتيجه گيري: با توجه به نتايج به دست آمده در اين مطالعه، رژيم موضعي پماد موپيروسين تأثير بيشتري نسبت به رژيم خوراكي سيپروفلوكساسين تك دوز بر روي درمان ناقلين بيني استافيلوكوك اورئوس دارد. هم‌چنين در اين مطالعه تفاوت معني‌داري در ميزان عود ناقلي استافيلوكوك اورئوس پس از مصرف هر كدام از دو رژيم دارويي فوق مشاهده نشد.

Introduction: Staphylococcus Aureus is one of the most important pathogenes in human. Regarding the ability of this bacterium in nasal colonization, carriers can increase the incidence of many nosocomial infections. This study was designed to compare the efficacy of two antimicrobial regimens (topical nasal Mupirocin and oral Ciprofloxacin) in treatment of Staphylococcus Aureus carriers and its recurrence. Materials and Methods: This study is a triple blind clinical trial that was performed on 366 cases of Vali-e-asr hospital personnel. Nasal cultures were prepared from all these cases. Among them, 45 cases were carriers which were divided in two groups (A and B). Group A were treated by single dose of oral Ciprofloxacin (1500 mg) and Vit A+D ointment as placebo for 5 days (twice a day) and group B were treated by single dose of oral placebo and nasal Mupirocin ointmdent for 5 days (twice a day). After this period, nasal cultures were repeated in the two groups to evaluate the efficacy of treatment. Also after 5 weeks the last cultures were performed in order to determine the prevalence of reinfection. Results were analyzed using Chi-square test. Results: Results showed that, 12.9% of Vali-e-asr hospital personnels were nasal carriers of Staphylococcus Aureus. Also the efficacy of topical nasal Mupirocin regimen (89.5%) was significantly higher than single dose of oral Ciprofloxacin regimen (55%) (p=0.019). But there was no significant difference between prevalence of reinfection in topical (13.3%) and oral regiment (20%). Conclusion: According to the present data, it seems that topical Mupirocin therapy is more effective than single dose of oral Ciprofloxacin in treating Staphylococcus Aureus carriers. However there is no significant difference in the prevalence of reinfection between the two methods.