بررسي پلي‌مورفيسم ژنتيكي ليشمانيا ماژور و ليشمانيا تروپيكا به كمك تكنيك RFLP – PCR در دو منطقه‌ي هايپرآندميك اصفهان و بم

The study of genetic polymorphism of leishmania major and leishmania tropica by PCR-RFLP technique in two hyper-endemic regions: Isfahan and Bam, Iran

زمينه و هدف: ليشمانيا ماژور و ليشمانيا تروپيكا عوامل اصلي به وجود آورنده‌ ليشمانيوز جلدي در بخش‌هاي مختلف ايران بويژه دو منطقه اصفهان و بم مي‌باشند. در اين مطالعه به دليل تأثير تنوع سويه‌هاي انگل در طراحي استراتژي‌هاي كنترل بيماري، ايزوله‌هاي انساني جهت تعيين نوع سويه با استفاده از روش PCR-RFLP مورد بررسي قرار گرفتند. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه تجربي از 340 گونه‌ي جدا شده از بيماران داراي زخم پوستي سالك ناشي از گونه‌هاي ليشمانيا كشت و لام ميكروسكوپي تهيه شد و با استفاده از روش PCR-RFLP مورد بررسي قرار گرفت. محصول تعدادي از اين نمونه‌ها سكانس شده و مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. اطلاعات حاصل از سكانس نمونه‌ها متعلق به محل ITS1 بوده كه در ‌DNA هاي استخراج شده، با دو پرايمر LITSr و L5.8S شده و 4 الگوي متفاوت ژنوتايپ، دو الگو براي ليشمانيا ماژور و دو الگو براي ليشمانيا تروپيكا را در دو منطقه اصفهان و بم نمايان نموده است. يافته‌ها: دو گروه ژنوتايپي LmB و LmA در ميان ايزوله‌هاي ليشمانيا ماژور و دو گروه ژنوتايپي LtB و LtA در ميان ايزوله‌هاي ليشمانيا تروپيكا مشخص و در اين دو منطقه گزارش شد. ژنوتايپ LmA در ميان ايزوله‌هاي اصفهان و ژنوتايپ LtA عمدتاً در ميان ايزوله‌هاي بم بيشترين فراواني را نشان دادند. نتيجه‌گيري: ليشمانيا ماژور عامل اصلي بوجود آورنده ليشمانيوز جلدي مرطوب در اصفهان و ليشمانيا تروپيكا عامل اصلي بوجود آورنده‌ ليشمانيوز جلدي خشك در بم از نظر ژنتيكي دو گونه‌ي پلي‌مورفيك هستند و احتمال دارد رابطه‌اي بين ناهمگني ژنتيكي و بروز باليني و منطقه جغرافيايي اين بيماري در انسان وجود داشته باشد.

Background: Leishmania major and leishmania tropica are the main causes of cutaneous leishmaniasis in Iran, especially in Isfahan and Bam regions. In this study, noticing the effect of diversity of this parasite strains on designing disease control strategies, human isolates were examined through PCR-RFLP to determine the type of strains. Materials and Methods: In this experimental study, 340 samples obtained from CL patients due to Leishmania were cultured and prepared for microscopic study and examined through PCR-RFLP. The products of some of these samples were sequenced and analyzed. ITS1 region of genomic DNA was extracted and amplified with LITSr and L5.8s primers. Data on sequencing the samples were related to ITS1 region that in extracted DNAs with LITSr and L5.8s primers appeared with four kinds of genotype patterns, two for L.major and two for L.tropica in Isfahan and Bam regions. Results: Genotypic groups, LmA and LmB, were detected from L.major isolates while LtA and LtB genotypic groups were indicated for L.tropica in these two regions. The most prevalent genotypes related to isolates of Isfahan were LmA geneotype, whereas LtA geneotype was mostly reported in isolates of Bam. Conclusion: Leishmania major and leishmania tropica, the causative agents of zoonotic cutaneous leishmaniasis (ZCL) in Isfahan and anthroponotic cutaneous leishmaniasis (ACL) in Bam, respectively, are genetically polymorphic species. There exists a relationship between genetic heterogeneousness and clinical manifestation and geographical regions of this disease in human