چكيده فارسي :
ابراهيم منصفي يكي از شاعران پركار و پرآوازه‌ي جنوب ايران است. او آغازگر شعر نوين فارسي در هرمزگان بوده و بسياري از گويندگان بعد از خود را تحت تأثير شيوه‌ي سرايش خود قرار داده است؛ از اين‌رو، كندوكاو در آثار او نه تنها به واكاوي چگونگي سروده‌هايش، بلكه به كشف و بازنمايي درونمايه‌هاي شعري بخش بزرگي از شاعران اين منطقه نيز كمك خواهد كرد. شعر‌هاي اين شاعر، از عناصر فرهنگي و آييني زادبومش تأثير پذيرفته است. او در سروده هايش افزون بر درون‌مايه هاي شعر معاصر ايران، به عناصر فرهنگ عامه نيز توجه داشت؛ اين امر بيانگر پايبندي او به فرهنگ بومي و هويت مردم هرمزگان است. درونمايه‌هاي فكري اين شاعر كه متأثر از طبيعت خشن و اقليم گرم و سوزان جنوب ايران مي‌باشد، بيشتر بر محور تنهايي، انزواطلبي، عشق، يأس و نااميدي مي‌چرخد. شعر منصفي بيان كننده‌ي اندوه دروني، فقر، عشق به انسان و تحمل درد و رنج در شرايط سخت زندگي است كه با زباني ساده و روان بيان شده است.
اين مقاله به روش توصيفي ـ تحليلي و تفسيري به بررسي اين موضوع پرداخته است و نتايج حاصل شده نشان مي‌دهد كه درونمايه‌ي شعري منصفي، بيان كننده‌ي حالات روحي و انفعالات تلخ و شيرين نفساني مربوط به زمان گذشته و حال، انديشه‌هاي انساني ـ اجتماعي خرده‌گير و غم‌خوارگي شاعر، و بازتاب محيط جغرافيايي و اجتماعي اوست كه از جريان‌هاي شعري رايج در آن روزگار مي‌باشد.
چكيده لاتين :
Ebrahim Monsefi was one of the most prolific and well - known poets in
southern Iran. He was a pioneer in contemporary Persian poetry in Hormozgan
province, and many poets have been influenced by his style of writing
ever since. Thus, exploring his works help us not only have a deeper
understanding of his own poems, but also discover and recreate the poetic
themes of a number of other poets in this region. Monsefi’s poems were influenced
by cultural and ritual elements of his hometown. In addition to covering
themes from Iran’s new poetry, the poems addressed public culture,
which is a clear indication of his adherence to native culture and identity
of people of Hormozgan. Monsefi’s underlying intellectual themes, which
were affected by rough nature and hot climate of southern Iran, focus on
loneliness, seclusion, love, and despair. His poems, written in a simple and
fluent language, show internal grief, poverty, love to human, and tolerance
of pain in dreadful life conditions. The aim of the current research was to
shed more light on this topic. The research method used in this study was analytical-
descriptive and interpretive. The obtained results show that Monsefi’s
poetic themes reflect his spiritual moods, sympathy, socio-human critical
thinking, and sweet and bitter sensual passions of the past and present. They
are also an indication of his geographical and social environment, which was
a popular poetic style of that time.
