تحليل اقتصاد سنجي فضايي از رقابت تسليحاتي در كشورهاي حوزه‌ي خليج فارس

Spatial Econometric Analysis of the Arms Race between and among the Persian Gulf states

اين مقاله سعي دارد تا رقابت تسليحاتي بين كشورهاي حوزه خليج فارس را با استفاده از اقتصادسنجي فضايي مورد آزمون قرار دهد. به اين منظور از يك مدل عمومي مخارج نظامي (شامل متغيرهاي اقتصادي، اجتماعي و استراتژيك) و داده‌هاي آماري 7 كشور ايران، بحرين، كويت، عمان، قطر، عربستان سعودي و امارات طي دوره زماني 2014- 1995 استفاده شده است. نتايج برآورد مدل حاكي از وجود همبستگي فضايي بين كشورها بوده و از اين رو، استفاده از اين نوع تخمين توجيه‌پذير است. نتايج برآورد مدل نشان مي‌دهد كه ضريب برآوردي وقفه فضايي متغير وابسته مثبت و معنادار است؛ به‌گونه‌اي كه با افزايش يك‌درصدي در ميانگين وزني بار نظامي كشورهاي حوزه خليج فارس، به‌طور متوسط بار نظامي يك كشور اين حوزه، 0/885 درصد (نزديك به يك‌درصد) افزايش مي‌يابد. بر اساس اين نتايج مي‌توان گفت كه يك نوع رقابت تسليحاتي قوي در بين كشورهاي حوزه خليج فارس طي دوره مورد بررسي وجود داشته است.

This paper aims to test the arms race between the Persian Gulf states using spatial econometric approach. For this purpose, a general model of military expenditure (Including economic, social and strategic variables) and statistical data of the 7 countries, include: Iran, Bahrain, Kuwait, Oman, Qatar, Saudi Arabia and the UAE has been used during 1995-2014. The estimated results indicate the existence of spatial dependence between and among the countries, therefore, the use of this type of estimate is justifiable. The results of the model estimation show that the coefficient of estimation of spatial interruption of the dependent variable is positive and significant; So that with an increase of 1% in the average military load of the Gulf states, the average military load of a country in this area is increased by 0.885% (nearly one percent). Based on these results it can be said that there was a type of strong arms race between and among the Persian Gulf countries during 1995-2014.