ارتباط پلي‌هيدرآمنيوس خفيف ايديوپاتيك با پيش آگهي ضعيف حوالي تولد

The Relation between Clinically Obvious Mild Unexplained Polyhydramnios and Poor Perinatal Outcome

زمينه و اهداف: ارتباط بين هيدرآمنيوس شديد و پيش‌آگهي بد حاملگي از مدت‌ها قبل معلوم شده اما در مورد پلي هيدرآمنيوس خفيف بدون‌علت كه معمولاً توسط سونوگرافي تشخيص داده مي‌شود، اطلاعات كمي در دسترس است. هدف از اين مطالعه تعيين ارتباط پلي‌هيدرآمينوس خفيف ايديوپاتيك با پيش آگهي ضعيف حوالي تولد بوده است. روش بررسي: ابتدا 5 پايگاه بهداشتي به‌طور تصادفي انتخاب شد سپس در مدت 12 ماه (78/1/1 لغايت 79/1/1) كلية زنان حامله تحت‌كنترل اين پايگاه‌ها (1000 نفر) با شروع سه‌ماهة سوم حاملگي تحت‌سونوگرافي سريال ماهانه قرار گرفتند. در اين سونوگرافي‌ها اندكس مايع آمنيوتيك (AFI)، ناهنجاري‌هاي جنين و ... موردارزيابي قرار گرفت. افرادي كه اندكس مايع آنها بين 39-24/1 اندازه‌گيري مي‌شد، در گروه پلي‌هيدرآمنيوس خفيف قرار مي گرفتند و ازنظر عواملي چون زايمان زودرس، نحوة زايمان، نمايش معيوب، ماكروزومي و نظاير اينها بررسي مي شدند. گروه شاهد افرادي بودند كه اندكس آنها طبيعي گزارش شده بود. يافته‌ها: از كل 1000 زن حامله تحت ‌بررسي در مدت يك سال 125 مورد (12/5%) مبتلا به پلي‌هيدرآمنيوس خفيف بودند. متوسط AFI در اين افراد 4/7±28/3 بود. ميزان عوارض حين حاملگي شامل زايمان زودرس، نمايش معيوب، سزارين، مرگ داخل رحمي در دو گروه مشابه بود ولي آنومالي‌هاي عمدة جنين در گروه پلي‌هيدرآمنيوس خفيف بيشتر از گروه شاهد بود (18% در مقابل 8/6% و (0/05 >p). نتيجه‌گيري: پلي‌هيدرآمنيوس خفيف ايديوپاتيك در اواخر حاملگي يافته نسبتاً شايعي است اين عارضه بجز افزايش شيوع جنين‌هاي ماكروزم تاثير نامطلوبي بر پيش‌آگهي حاملگي و نوزادي ندارد.

Background and Objectives:The relation between clinically obvious polyhydramnios and poor perinatal outcome has been described . Much less is known about mild unexplained polyhydramnios which usually is initially suggested by sonography late in gestation. The purpose of the present investigation was to relate mild idiopathic polyhydramnios to perintal outcome. Materials and Methods: we selected 1000 pregnant women from five healthcenters overs 12 month period and performed sonographic examinations monthly after 26th week of gestation. All subjects had singleton gestations not complicated by conditions known to be predisposed to polyhydramnios. Mild polyhydramnios was defined sonographically as an amniotic fluid index of 24.1-39.9. Results: we dignosed mild polyhydramnios in 125 out of 1000 patients (12.5%) undergoing sonography at 26-42 weeks of gestation. The mild polyhydramnios group showed a significantly higher incidence of birth weight greater than 4000 gr than did the control group (18% versus 8.6%, p<0.05). Conclusion: we conclude that diopathic polyhydramnios in late gestation is relativily common. Except for a higher incidence of large for gestational age fetuses. This condition by itself is not associated with an increased risk of adverse perinatal outcomes.