اثربخشي تحريك الكتريكي مستقيم مغز (tDCS) بر حافظه فعال افراد مبتلا به افسردگي اساسي

The effectiveness of Transcranial direct current stimulation (tDCS) on working memory in patients with major depression

زمينه و هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسي اثربخشي تحريك الكتريكي مستقيم مغز(tDCS) بر حافظه فعال افراد مبتلا به افسردگي اساسي بود. مواد و روش‌ها: روش پژوهش حاضر شبه ‌آزمايشي با طرح پيش ‌آزمون و پس‌ آزمون و پي‌گيري با گروه كنترل مي‌باشد. جامعه آماري پژوهش را مراجعان سرپايي زن مراكز خصوصي روان‌پزشكي و مراكز خدمات مشاوره و روان‌شناختي شهر تهران در نيمه‌ي اول سال 1395 كه حداقل يك بار تشخيص اختلال افسردگي را توسط روان‌پزشك دريافت كرده بودند، تشكيل دادند. از اين افراد، 30 نفر به روش نمونه‌گيري در دسترس و بر اساس ملاك‌هاي ورود و خروج به عنوان افراد گروه نمونه در نظر گرفته شدند و به صورت تصادفي منظم در دو گروه آزمايش (15 نفر) و كنترل (15 نفر) قرار گرفتند. تحريك الكتريكي مستقيم مغز(tDCS) در 10 جلسه براي گروه آزمايش انجام شد. در حالي كه آزمودني‌هاي گروه كنترل چنين مداخله‌اي دريافت نكردند. جهت گردآوري اطلاعات حافظه فعال از آزمون بك استفاده شد. براي آزمون فرضيه پژوهش از آزمون تحليل واريانس با اندازه‌هاي مكرر استفاده گرديد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه تحريك الكتريكي مستقيم مغز(tDCS) بر افزايش حافظه فعال تأثير معناداري داشت و اين تأثير تا مرحله پي‌گيري نيز تداوم يافت. نتيجه‌گيري: از اين رويكرد درماني مي‌توان در بهبود حافظه فعال در افراد مبتلا به افسردگي اساسي استفاده نمود.

Background: The aim of this study was to evaluate the effectiveness of of transcranial direct current stimulation (tDCS) on working memory in patients with major depression. Materials and Methods: The research method was quasi-experimental with pretest and post-test and follow-up with control group. The research population comprised female outpatient referrals to private psychiatric centers and psychological counseling centers in Tehran in the first half of 2016, They had received a diagnosis of depression by a psychiatrist at least once. Of these, 30 females were selected as a sample group with convenience sampling method and based on the criteria of inclusion and exclusion and were divided randomly into two groups , experimental (n = 15) and control (n = 15) group. The experimental group received transcranial direct current stimulation (tDCS) in 10 sessions, While this intervention was not provided to the control group. The data were collected by N-BACK. Analysis of variance with repeated measurments was used to test the research hypothesis. Results: The results showed that transcranial direct current stimulation (tDCS) had a significant effect on increasing working memory and the impact will continue to follow up. Conclusion: Therefore, this approach can be used to improve working memory in people with major depression.