نقدي بر كتاب «نظام وزارت در دولت عباسيان» (عصر آل بويه و سلجوقيان)

نظام وزارت يكي از اركان قوام بخش هر حكومتي است. هرگاه حكومتي از يك دستگاه ديواني قوي برخوردار باشد، ثبات بيشتري داشته است و دولت عباسي نيز از دستگاه ديواني- وزارتي برخوردار بوده است كه نمود آن در دوره ي آل بويه و سلجوقيان بيشتر به چشم مي آيد . براي تبيين نقش ديوان وزارت، آثار زيادي نوشته اند. يكي از آنها كتاب نظام وزارت در دولت عباسيان (عصر آل بويه و سلجوقيان) اثر زهراني است. اين تحقيق با رويكردي تفسيري و مسئله اي در پي نقد و بررسي كتاب مذكور است و يافته ها حاكي است كه زهراني هر چند به اهميت نظام وزارت مي پردازد اما او هم به سبك و سياق متقدمين همان اطلاعات را بازگو مي كند و اينكه يك مدل كلي را براي سامان تحقيق طرح كرده است كه بر اساسا آن كل كتاب را تحليل كرده است و همين امر باعث محدوديت هايي در ارائه تحليل بهتر شده است و در نهايت اينكه به نقش خود وزير در مقام يك فرد بيشتر پرداخته است تا اينكه او را در قالب يك نظام بررسي كند.