كليدواژه :
مولوي , كليات شمس , فروزانفر , شفيعي , تصحيح , نسخه خطي
چكيده فارسي :
كليات شمس، قرن ها كتاب محبوب حلقه هاي سماع و اهل ذوق و عرفان و دوستدارانِ غزل ناب بوده است. نخستين چاپ انتقادي آن در سالهاي 1336-1344 به تصحيح استاد فروزانفر منتشر شد. چاپ هاي بعدي، آشكار و پنهان، بر اساس همان چاپ صورت گرفته است؛ بعضي به اهتمام افراد و بعضي با مباشرت ناشر. در كنار اين چاپ ها تنها چاپ قابل اعتنا، چاپ دو جلدي استاد سبحاني است كه در سال 1381 به بازار نشر آمد و با توضيحاتي مفيد همراه بود.
چاپ فروزانفر با همۀ امتيازاتش، منتقداني نيز داشت. از جملۀ منتقدان آن استاد شفيعي بود كه در مقدمۀ گزيدۀ خود از غزليّات شمس، تصحيح ديگري از آن را ضروري دانست.
آخرين كار شفيعي در اين خصوص، گزيدۀ كامل تري از آن بود كه در سال 1388 انتشار يافت. علي رغم انتظار، اين گزينش، جز چند مورد تصحيح قياسي كاملاً بر چاپ فروزانفر استوار است.
اين مقاله به چند و چون تصحيح فروزانفر از غزليّات، چاپ هاي قبل و بعد از آن و گزيدۀ مفصّل شفيعي تنها از منظر نسخه شناسي و تصحيح پرداخته است.
چكيده لاتين :
Maulana’s Divan, alongside the Masnavi, has, for centuries, been a favorite book with circles of “Sama’,” people of taste and mysticism, and lovers of sonnets. The first critical edition of the book, edited by Foruzanfar, was published by University of Tehran in ten volumes, from 1957 to 1965. All following editions of the book have been prepared, publically or in private, according to Foruzanfar’s edition. Some editions carry the names of particular authors on them, while some others bear just the publishers’ names. Alongside these publications, the only reliable editions are those prepared by Professor Sobhani and published by Ghatreh Publications ,in 2002. The edition includes notes and explanations. The Foruzanfar edition, with all its advantages, had its critics, too. One of them was Professor Shafi’i Kadkani who, in his prominent Introduction to his Selections from Maulana’s Divan, suggested the need for another critical edition of the book. Kadkani’s last work on Mowlana’s Divan consisted two volumes, published in 2009. The expectation was that the selection would be based on a new attitude towards the manuscripts of the text, but, apart from a few corrections, the study is entirely based on the Foruzanfar edition. This paper deals with the quality of the Foruzanfar edition, the editions published before and after it, and Kadkani’s exhaustive edition, from a manuscriptological and editorial skills perspectives.
