مؤلفه‌هاي هويت ملي در برخي آثار مكتوب نيمه‌ي نخست دوره‌ي قاجار

Elements of National Identity in Some Written Works of the First Half of Qajar Period

در نيمه‌ي نخست دوره‌ي قاجار و به ويژه، بعد از وقوع جنگ‌هاي ايران و روس، توجه به ايران در آثار نويسندگان و شاعران آن دوره راه يافت و تأملاتي هرچند سطحي درباره وجوه تمايز «خود» از «ديگري» صورت گرفت.اين وجه تمايز و تشخيص از تعريف محدوده‌ي جغرافيايي تا فرهنگ و تاريخ ايران را در برمي‌گرفت.توجه به جغرافيا و تاريخ زمينه‌اي براي مباحث بعدي روشنفكران، و باعث شكل‌گيري دوره‌اي نوين در تاريخ فرهنگي كشور شد؛ دوره‌اي كه با انديشه‌هاي باستان‌گرايانه پيوندي نزديك دارد. در اين مقاله تلاش شده است مؤلفه‌هاي هويت ايراني از ديدگاه برخي نويسندگان و شاعران دوره‌ي نخست قاجار بررسي شود.هدف مقاله آن است كه ريشه‌هاي فكري و برخي مؤلفه‌هاي جنبش‌هاي باستان‌گرايانه در دوره‌هاي ناصري به بعد را مشخص كند.

In the first half of the Qajar period, and especially after the wars between Iran and Russia, attention was paid to Iran in the works of the writers and poets of that period, and some reflections on the aspects of the distinction of "self" from the "other" were taken. This distinction and The recognition of the definition of the geographical range up to the culture and history of Iran included the consideration of the geography and history of the ground for the subsequent discussions of the intellectuals, and led to the formation of a new era in the cultural history of the country; a period which is closely linked to the anti-Semitic ideas. In this article, we tried to examine the components of Iranian identity from the perspective of some writers and poets of Qajar period. The aim of this paper is to determine the intellectual roots and some components of the anti-Semitic movements in the Nazarene period.