مقايسه دونوموگرام دوزينگ هپارين بعد از دريافت استرپتوكيناز

Comparing Two Nomograms of Heparin Dosing after Receiving Streptokinase

مقدمه: از آنجا كه داروهاي ترمبوليتيك مانند استرپتوكيناز مي توانند سبب انسداد عروق مجدد گردند، لذا پس از مصرف اين داروها، از داروهاي ضد انعقادي نظير هپارين استفاده مي شود. به دليل غير قابل پيش بيني بودن فارماكوكنتيك هپارين، نوموگرام هاي متعددي براي دوزينگ هپارين پيشنهاد شده است. هدف از اين مطالعه مقايسه دو نوموگرام هپارين در بيماران با انفاركتوس ميوكارد حاد(AMI) بعد از دريافت استرپتوكيناز بود. روش بررسي: اين مطالعه از نوع كارآزمايي باليني، تصادفي و يك سو كور بود. 113 بيمار با AMI، 4 ساعت بعد از درمان با استرپتوكيناز به طور تصادفي در يكي از دو گروه قرار گرفتند. گروه 1، (n= 50) انفوزيون اوليه اي با ريت U/Kg/hr 17 و بولوس U/kg80 دريافت كردند. در گروه 2، (n= 53) انفوزيون هپارين با ريت U/Kg/hr 12 و ماكزيممU/hr 900 شروع گرديد و بولوس اوليه U/kg60 با ماكزيمم U4000 بود. (aPTT(Activated Partial Tromboplastin Time هر 6 ساعت يك بار تا حداقل 48 ساعت اندازه گيري مي گرديد و براساس هر نوموگرام ريت انفوزيون به گونه اي تنظيم مي شد تا aPTT در دامنه درماني(s 70-46) قرار گيرد. نتايج: افراد دو گروه از لحاظ دموگرافيك شبيه هم بودند. زمان گذشتن aPTT از آستانه درماني براي گروه هاي 1 و 2 به ترتيب hr 8.00±3.81 و hr 11.12±5.55 بود(P=0.00). در 12 ساعت اوليه، درصد افرادي كه در دامنه مطلوب قرار داشتند در دوگروه به ترتيب 0/ 56% و 19/ 30% بود(P=0.00). همچنين مدت زماني كه افراد درگروه 1 طي 24 و 48 ساعت اوليه در دامنه درماني قرار داشتند به ترتيب 14.40 ± 6.42 و 27.48 ± 9.90 ساعت بود، در حالي كه اين اعداد براي گروه 2به ترتيب، 9.74±3.08 و21.06 ± 9.42 بودند (P=0.00،P=0.00). ميزان تغييرات در ريت هپارين در گروه 1 به طور معني داري كمتر از گروه 2 بود. نتيجه گيري: با توجه به اينكه با نوموگرام 1، اشخاص سريعتر به دامنه درماني مي رسند، مدت زمان بيشتري در دامنه درماني قرار دارند و همچنين نياز به تغيير در ريت هپارين كمتر است، نوموگرام 1 بر 2 ارجحيت دارد.

Introduction: Since thrombolytic drugs such as streptokinase could cause reocculsion، anticoagulants like heparin are utilized afterwards. Several nomograms have been recommended due to unpredictable pharmacokinetics of heparin. Therefore، this study aimed to compare two prevalent nomograms of heparin used in patients suffering from acute myocardial infarction (AMI) after recieving streptokinase. Methods: In this single-blind randomized clinical trial، 113 patients with AMI were randomly assigned to one of the two nomogram groups four hours after receiving streptokinase. Patients in the group1(n=50)، received an initial infusion with rate of 17 U/Kg/hr and a bolus of 80 U/Kg. In Group 2(n=35)، the initial rate of heparin (n= 53) was 12 U/Kg/hr with a maximum 900U/hr after a bolus of 60 U/Kg with a maximum of 4000 U. Activated Partial Thromboplastin Time (aPTT) was measured every 6 hours for at least 48 hours and infusion rate was adjusted based on each nomogram in order to maintain aPTT in the therapeutic level of 46-70 s. Results: Patients in the two groups were homogenized in regard with their demographic characteristics. The time needed for aPTT to pass the infusion threshold for groups 1 and 2 were 8.00±3.81 hr and 11.12±5.55 hr، respectively (p=0.00). In the first 12 hours، percentages of patients، whose aPTT was reported in an apporpriate therapeutic range were 56.0% and 30.19% for the two groups، respectively (p=0.00). Moreover، period of time that subjects in group 1 were in the therapeutic range in the first 24 and 48 hours was 14.40 ± 6.42 hrs and 27.48 ± 9.90 hrs، respectively. While these numbers for group 2 were 9.74±3.08 hrs and 21.06 ± 9.42 hrs، respectively (P=0.00، P=0.00). The changes in the heparin rate was reported significantly lower in group 1 compared to group 2. Conclusion: The study findings revealed that nomogram 1 is preferred to nomogram 2، since patients in nomogram 1 reached the therapeutic range faster، stayed in this range for a longer period of time، and needed less change in the heparin rate