رابطه‌ي ساختار سازماني و تحول پايدار با رويكرد تفكر سيستمي

تحول پايدار خواسته‌هاي جديدي بر ساختاردهي سازماني تحميل مي‌كند. اين مقاله ساختار غيررسمي را به‌عنوان جنبه‌ي مهم ساختاري تعيين و بر سه بعد جديد اين ساختار يعني رابطه‌ي مبتني بر اعتماد، رابطه‌ي تعاملي درون و برون سازماني و رابطه‌ي عاطفي فراگير تأكيد دارد. سپس ساختار شبكه‌اي را كه نوع تكامل يافته‌اي از اين نوع ساختار در هزاره‌ي سوم است، مورد بررسي قرار داده است. به همين واسطه توسعه‌ي‌ساختاري درسطحي بالاترقرارگرفته‌و اين سطح ازروابط ساختاري قادر است چالش‌هاي‌ساختاري درعصر سازمان‌هاي شبكه‌اي را به‌صورت روشن ترسيم كند.در ادامه، زمينه‌هاي پيدايش الگوي ساختار شبكه‌اي يعني فناوري اطلاعات در محيط، اقتصاد جهاني و تكامل ساختار‌هاي سازماني تشريح و با استناد و الهام از قانون مت كاف به ارزش و اثر شبكه‌ها پرداخته شده است.سپسمدلي مفهومي از انواع سازمان‌هاي شبكه‌اي و نوع همكاري ميان سازمان‌ها ارائه گرديده است. اين مدل، به سه شكل از سازمان شبكه‌اي (1- شبكه‌اي ماهواره‌اي، 2- سازمان شبكه‌اي مبتني بر ائتلاف‌هاي راهبردي و 3- سازمان‌هاي مجازي) اشاره دارد. از اين منظر، براي طراحي سازمان شبكه‌اي تغييرات مهمي در سازمان‌ها بايد رخ دهد. اين تغييرات غالباً نيازمند تغيير درفرهنگ‌ها، نگرش‌ها و مهارت‌هاست. برخي از تغييرات مهم عبارتند از كاهش لايه‌هاي مديريت، ارتباطات بين سازمان‌ها، پاداش بدون ارتقا، تمركز روي نتايج و تشكيل گروه‌هاي كاري. نتيجه اين‌كه يك پاردايم نوين سازماني بايد توسط سازمان‌ها اتخاذ گردد كه منجر به ايجاد اشكـال نويني از سازمان با ساختار متفاوت سازماني گردد. اين شكل جديد سازماني، ساختار سنتي سلسله مراتبي را به آرايش شبكه‌اي تغيير مي‌دهد و ساختارهاي نوين نيز به نوبه‌ي خود باعث تحول سازماني مي‌گردد و اين نمودار علت و معلولي بازخوران مثبتي را ايجاد مي‌كند كه رابطه‌ي تزايدي بين تحول سازماني و ساختار را همواره تشديد مي‌نمايد.