مقايسه اثر فاصله دستگاه لايت كيور LED و هالوژن بر ريزسختي كامپوزيت Z250

Comparing the Effect of Light Tip Distance Curing Units LED & Halogen on Z250 Composite Microhardness

مقدمه: استفاده از دستگاه هاي لايت كيور جزئي جدايي ناپذير از دندانپزشكي است كه براي سخت كردن كامپوزيت هاي متداول، گلاس آينومرها، لاينرها و باند كردن براكتهاي ارتودنسي استفاده مي شود. در اين ميان بررسي دستگاههاي لايت كيور LED كه اخيراً به بازار جهاني عرضه شده اند و مقايسه آن با دستگاههاي هالوژن در فاصله هاي متفاوت ضروري بنظر مي رسد. هدف اين تحقيق بررسي اثر فاصله با دودستگاه لايت كيور هالوژن و LED بر ريز سختي كامپوزيت Z250 بود. مواد و روش ها: در اين تحقيق تجربي آزمايشگاهي از كامپوزيت Z250 ميكروهيبريد با پايه BIS-GMA 3M ESPE استفاده شد. ابتدا قالبي از جنس Plexiglass با ابعاد 10 ×10cm و ضخامت 2mm تهيه و از كامپوزيت Z250 پر شد. سپس نمونه ها به4 گروه 10 تايي تقسيم شدند : نمونه هاي گروه اول با دستگاه لايت كيور هالوژن (Astralis 7) در فاصله (0mm) و 10 نمونه گروه دوم با Astralis 7 در فاصله 5mm و 10 نمونه گروه سوم با دستگاه LED ((Apoza در فاصله 0mm و 10 نمونه گروه چهارم با Apoza در فاصله 5mm سخت شدند. پس از 20 ثانيه كيورينگ، نمونه ها در دماي اتاق براي 24 ساعت نگهداري شدند و سپس توسط دستگاه Vickers (مدل6100) تست ريز سختي انجام گرفت. اين تست در هر 4 گروه و در سه نقطه مجزا با فاصله mm1 از هم و درسطوح فوقاني و تحتاني انجام شد و با آزمون واريانس دو عاملي نتايج تحليل گرديد. يافته ها: مطالعات آماري نشان داد كه ريزسختي در هر دو فاصله 0mm و 5mm در سطح فوقاني دستگاه Astralis 7 بيشتر از Apoza بود. در هر دو دستگاه ميزان ريزسختي در فاصله 0mm بيشتر از فاصله 5mm بود (05/0P<). نسبت ريز سختي سطح تحتاني به فوقاني (BTR:bottom/top ratio) در دستگاه Apozaبيشتر از Astralis 7 بود (p=0/047). نتيجه گيري: ريزسختي تمام نمونه هاي سخت شده در فاصله 0mm بطور معني داري بيشتر از نمونه هاي سخت شده در فاصله 5mm بود. ميزان ريزسختي در هر دو فاصله 0mm و 5mm در سطح فوقاني پس از كيورينگ با دستگاه هالوژن بيشتر از LED به ثبت رسيد. نسبت ريزسختي سطح به عمق در دستگاه LED بيشتر از هالوژن بود.

Introduction: Use of light-Curing units is an inseparable part of dentistry. They are used for curing conventional composites, glass inomers, and liners and for bonding orthodontic brackets. It is then necessary to evaluate recently developed light curing units (LED) and compare them to conventional halogen units at different distances. This study aimed to compare the effect of LED and Halogen light curing units at different distances on composite (Z250) microhardness. Materials & Methods: Microhybrid composite (Z250) with a Bis-GMA base (3M, ESPE) was used in this in vitro study. Plexiglass molds were provided with 10×10cm size and 2mm height and filled with composite Z250. Samples were then devided into four groups of ten each. Samples in the first group were cured using Halogen light curing unit (Astralis 7) at 0mm. Second group were cured using Astralis 7 at 5mm. Third group were cured using Apoza light Curing unit at "0mm" and the fourth group were cured using Apoza light curing unit at "5mm". After 20 second curing, samples were held in room temperature for 24 hours. Then microhardness test (Vickers, model 6100) was performed, over three seperate points with distance of 1mm with each other on superior and inferior surfaces of each samples. The analysis was done with ANOVA. Results: Statistical analysis revealed that microhardness on superior surface of Astralis 7 group at both “0mm and 5mm” was significantly higher than Apoza group. It was also revealed that microhardness in both units at “0mm” was significantly higher than “5mm”. BTR (bottom / top Ratio) at LED (Apoza) was significantly higher than Halogen (Astralis 7). Conclusion: Microhardness of all samples at a distance of “0mm” was significantly higher than samples curing at a distance of “5mm”. Microhardness of Z250 on superior surface after curing with Astralis 7 (Halogen) was significantly higher than samples curing with Apoza (LED) light curing unit. BTR at LED was significantly higher than Halogen.