شيوه هاي پيشگيري وپرهيز از جنگ در توسعه ي محيط امنيتي جمهوري اسلامي ايران

با توجه به وسعت چالش ها و تعارضات امنيتي در خاورميانه و تاثيرگذاري عوامل گوناگون در سطوح فروملي، ملي، منطقه اي و فرامنطقه اي در بي ثباتي و ناامني هاي منطقه، امنيت سازي در چارچوب الگوي امنيتي مبتني بر همكاري و مشاركت، مستلزم فرآيندي تدريجي و طولاني مدت است. در اين فرآيند، همكاري منطقه اي مي تواند تنها به واسطه ي اعتمادسازي گام به گام و ايجاد اطمينان متقابل ميان كشورها و هم چنين تلاش براي حل و فصل چالش هايي كه محصول برخي تعارضات ساختاري چون مشكلات روند دولت – ملت سازي و ضعف فرهنگ و رويه هاي دموكراتيك است، تحقق يابد. در رويكرد امنيت هژمونيك، علاوه بر اين كه منافع و اهداف قدرت فرامنطقه اي هژمون در اولويت قرار دارد، دولت ها به دوست و دشمن تقسيم مي شوند. مشاركت دولت هاي منطقه اي بر مبناي منافع طبيعي و بلندمدت خود در جهت ايجاد ساختار امنيتي پايدار و مبتني بر همكاري، با دشواري هاي جديد مواجه مي شود. دراين راستا، برخي تهديدات و چالش هاي امنيتي مشترك كه در بلندمدت براي بخش عمده اي از كشورهاي منطقه مشكل آفرين خواهد بود، مورد غفلت و بي توجهي قرار خواهد گرفت. باتوجه به رويكرد امنيتي فوق، اين مقاله درصدد گسترش محيط امنيتي در فضاي اين رويكرد به شيوه ي پرهيز ازجنگ مي باشد. در اين راستا، ضمن برشماري عمده ي مشكلات موجود در فرآيند رسيدن به آن، به ارزيابي عملكرد مسولان اين حوزه نيز پرداخته است.