مداخله ي نظامي: گره گشاي سياست خارجي آمريكا (با نگاهي به ايران)

مداخلات نظامي آمريكا در دوره ي پس از جنگ سرد تا به امروز، همواره يكي از بحث برانگيزترين موضوعات در حوزه ي سياست خارجي است. پژوهشگران و محققان اين حوزه هر كدام از جنبه ها و رويكردهاي متفاوتي به بررسي علل و چرايي مداخلات نظامي اين كشور پرداخته اند. ولي پژوهش حاضر بنا دارد تا از منظري متفاوت از موارد ياد شده، موضوع مداخلات نظامي آمريكا در دوره (1990-2012) را با استفاده از روش توصيفي- تحليلي و با بكارگيري رهيافت تركيبي واقع گرايي-سازه انگاري بررسي نمايد و سپس تفاوت ها و تعارض ها را در كنار وجوه و مباني مشترك بررسي كند. هدف اصلي اين پژوهش بررسي عوامل اصلي و تاثيرگذار در فرايند تصميم گيري عرصه ي سياست خارجي آمريكا به ويژه در موضوع مداخلات نظامي اين كشور، جهت نيل به يك بينش راهبردي در مورد پيش بيني پذير نمودن حملات نظامي اين كشور در سال هاي آتي است. سوال اصلي اين پژوهش اين است كه چرا و چگونه كشور آمريكا تصميم به حمله/ مداخله نظامي در عرصه ي سياست خارجي مي گيرد؟ در پاسخ اين فرضيه مطرح مي شود كه علت اصلي حمله ي نظامي آمريكا به ديگر كشورها، عمدتاً تهديدات ناشي از تغيير جايگاه كشورها در سلسله مراتب نظام بين المللي است كه در فرايند تصميم گيري در عرصه ي سياست خارجي آمريكا دو دسته عوامل رسمي و غيررسمي و يك سري متغيرهاي ديگر دخيل هستند.