جغرافياي فرهنگي و تحليل سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران از منظر جغرافياي برساخت گرا

با وقوع انقلاب 1357 در ايران، نظام شاهنشاهي پهلوي كه داراي ايدئولوژي سياسي سكولار و نزديك به غرب بود، كنار رفت و نظام جمهوري اسلامي ايران با ايدئولوژي مبتني بر اسلام خيزشي و انديشه ي مقاومت زمام كشور ايران را در دست گرفت. از اين زمان به بعد نظام جمهوري اسلامي ايران به عنوان حكومتي با انديشه اي مبتني بر ايدئولوژي اسلامي به عنوان بازيگري جديد در سطح نظام بين الملل شروع به فعاليت نمود؛ اما اين حكومت در پيگيري اهداف و منافع خود همواره با چالش هاي بسياري مواجه بوده است كه اين امر سبب شده تا جمهوري اسلامي در حوزه ي سياست خارجي در دستيابي به مطلوب هاي خود در منطقه و جهان همواره با مشكلات و آسيب هايي مواجه شود. بنابراين، در پژوهش پيش رو سعي شده تا براساس رويكرد جغرافيايي- برساخت گرايانه به ريشه يابي اين چالش ها پرداخته شود و راه كارهايي نيز در اين زمينه ارائه گردد. سوالات اساسي در اين مقاله اين است كه: چه عواملي سبب شكل گيري چالش در مسير سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران شده است و جايگاه جغرافياي فرهنگي در اين مسئله كجاست؟ اين تحقيق به روش توصيفي- تحليلي نگاشته شده است.