جايگاه جمهوري اسلامي ايران در رويكرد نوين امنيتي سازمان پيمان آتلانتيك شمالي (ناتو)

سازمان پيمان آتلانتيك شمالي به عنوان يك سازمان بين المللي دفاعي كه با هدف تامين امنيت جمعي در برابر بلوك شرق (شوروي) تشكيل شده بود، نه تنها با از ميان رفتن اين بلوك دچار اضمحلال و فروپاشي نگرديد، بلكه با ارائه ي تفسيري جديد از نقش و مسئوليت خود مثل تامين امنيت انرژي جهاني، مبارزه با دزدي دريايي، حملات سايبري، مبارزه با نقض حقوق بشر، حمايت از گسترش نظام ليبرال دموكراسي و بازار آزاد، كنترل سلاح هاي كشتار جمعي و ... توانست به حيات خود ادامه دهد. در اين ميان، جمهوري اسلامي ايران به عنوان يك كشور مخالف نظام موجود بين المللي و مخالف سياست هاي غرب از جايگاه بالايي در ميان اعضاي ناتو در ترسيم اهداف راهبردي و امنيتي شان برخوردار است؛ به خصوص در رويكرد نوين امنيتي ناتو كه در نشست هاي ليسبون و شيكاگو به ترتيب در سال هاي 2010 و 2012 ميلادي به تصويب اعضاي سازمان رسيد، آنها نگراني خود را از ماهيت و روند فعاليت هاي هسته اي جمهوري اسلامي ايران اعلام كرده و از لزوم مقابله جدي با آن سخن گفتند. غرب به نوعي در رويكرد جديد امنيتي خود، جمهوري اسلامي ايران را به عنوان «دگر» و دشمن خود تلقي كرده است. با اين پيش فرض، هدف اين پژوهش پاسخ به اين پرسش است كه جايگاه جمهوري اسلامي ايران در رويكرد نوين امنيتي ناتو به چه شكل مي باشد؟ يافته هاي تحقيق حاضر كه با روش اسنادي و كتابخانه اي گردآوري شده است، حاكي از آن مي باشد كه ناتو با تغيير تعاريف امنيتي خود از مفاهيم سخت به نرم، سعي در گسترش حوزه ي نفوذ و عمل خود نموده است و با تغيير تعاريف ناتو از مسئوليت ها و وظايفش («خود» و «دگر») در مفاهيم ناتو نيز تغيير پيدا كرده است. بنابراين، با بررسي رويكرد نوين امنيتي ناتو نسبت به جمهوري اسلامي ايران، قابل ذكر است كه اين سازمان و در راس آن ايالات متحده ي آمريكا با «دگر» تلقي كردن جمهوري اسلامي ايران، سعي در امنيتي جلوه دادن مسائل مرتبط با ايران به ويژه پرونده ي هسته اي ايران مي نمايد.