دكترين نبرد زميني در محيط جنگ ناهم تراز با رويكرد دفاع همه جانبه

با توجه به شرايط عدم قطعيت محيطي و تهديدات متصور نظامي و امنيتي جمهوري اسلامي ايران كه با شرايط جنگ در گذشته در قالب محيط هاي هم تراز متفاوت مي باشد و با وجود اختلاف و شكاف فاحش فناوري نظامي بين نيروهاي مسلح جمهوري اسلامي ايران با نيرو هاي نظامي دشمن (استكبار جهاني)، مقاله ي حاضر در قالب يك پژوهش توسعه اي- كاربردي و با استفاده از روش توصيفي- تحليلي از طريق گردآوري اطلاعات به صورت كتابخانه اي و با بهره گيري از تجارب و نظرات كارشناسي و سوابق مطالعاتي و كاري محقق در اين موضوع و با مقايسه ي تطبيقي داده هاي گردآوري شده و با هدف تبيين اصول، قواعد و ملاحظات اساسي نبرد زميني با تاكيد بر دفاع همه جانبه متناسب با نيازهاي عملياتي صحنه ي جنگ احتمالي آينده در قالب محيط نبرد ناهم تراز مورد تحليل و ارزيابي قرار گرفت و در پاسخ به سوال اصلي تحقيق مبني بر چيستي اصول، قواعد و ملاحظات اساسي نبرد زميني، ضمن تاكيد بر ضرورت بازنگري و تبيين مجدد دكترين نبرد زميني فوق و با تاييد فرضيه ي تحقيق، نتايجي به دست آمد كه اصول و قواعد نبرد زميني موجود با رويكرد جنگ هم تراز پاسخ گوي كامل نياز هاي عملياتي در صحنه ي نبرد احتمالي آينده نخواهد بود؛ بنابراين، ضرورت جايگزين نمودن دكترين نبرد زميني با تاكيد بر دفاع همه جانبه در قالب عمليات هاي دفاع سرزميني، از قبيل دفاع ثابت منطقه اي، دفاع ضدهلي برن، دفاع از كوي و برزن، دفاع متحرك، تك شبانه و عمليات ويژه با رويكرد جنگ ناهم تراز اجتناب ناپذير است.