پديد آورندگان :
وصالي محمود، روشنك دانشگاه آزاداسلامي خوراسگان اصفهان , احدي، حسن دانشگاه آزاد علوم و تحقيقات تهران , كجباف، محمدباقر دانشگاه اصفهان , نشاط دوست، حميدطاهر دانشگاه آزاداسلامي خوراسگان اصفهان
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: مداخلهٔ مبتني‌بر ذهن‌آگاهي به‌عنوان بسته‌‌اي آموزشي-درماني در مطالعات زيادي توسط روان‌شناسان در حوزهٔ بزرگسالان و نوجوانان استفاده شده است. اين در‌حالي‌است كه اين مداخله در ايران در جمعيت كودكان به كار گرفته نشده است؛ بنابراين، پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي مداخلهٔ مبتني‌بر ذهن‌آگاهي ويژهٔ كودكان بر بهبود ذهن‌آگاهي و سلامت روان كودكان انجام گرفت.
روش‌بررسي: جامعهٔ آماري پژوهش، شامل كودكان 5 تا 12 ساله (دانش‌آموزان دبستاني و پيش‌دبستاني) ايراني در سال 94 بود. به‌همين‌منظور، به شيوهٔ نمونه‌گيري در دسترس، 234 كودك (116 پسر، 118 دختر) انتخاب و به‌طور تصادفي در گروه‌هاي آزمايشي (117 نفر) و گواه (117 نفر) قرار گرفتند. مداخله به مدت 9 هفته بر روي كودكان گروه آزمايشي صورت گرفت. طرح پژوهش، شبه‌آزمايشي از نوع پيش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه و ابزارهاي استفاده شده پرسشنامه‌هاي ذهن‌آگاهي كودكان (CAMM) و فرم 17 سؤالي سلامت روان كودك (PSC-17) بود. داده‌هاي به‌‌دست‌آمده با روش آماري آزمون تحليل كواريانس (ANCOVA) تجزيه‌و‌تحليل شد.
يافته‌ها: نتايج پژوهش نشان مي‌دهد كه مداخلهٔ مبتني‌بر ذهن‌آگاهي كودكان منجر به افزايش نمرهٔ ذهن‌آگاهي (0٫001>p؛ 52٫70=(1٫229)F) و كاهش نمرهٔ كلي مقياس سلامت روان (0٫001>p؛ 21٫31=(1٫229)F) و خردهمقياس درونسازي (0٫001>p؛ 18٫54=(1٫229)F) در گروه مداخله شد. همچنين، بين دو جنس در گروه مداخله در نمرات پس‌آزمون سلامت روان (0٫01>p؛ 7٫18=(1٫229)F) و خردهمقياس درونسازي (0٫05>p؛ 4٫65=(1٫229)F) تفاوت معنادار وجود داشت؛ به‌‌طوري‌كه تغييرات نمرات كل سلامت روان و نيز خردهمقياس درونسازي در دختران گروه مداخله بيشتر از پسران بود.
نتيجه‌گيري: مداخلهٔ مبتني‌بر ذهن‌آگاهي با افزايش مهارت‌هاي ذهن‌آگاهانه كودك به بهبود سلامت روان، به‌‌‌ويژه كاهش اختلالات درونسازي و برون‌سازي در كودكان به‌عنوان ابزار مداخله‌اي مهم به روان‌شناسان كودك معرفي مي‌شود.
چكيده لاتين :
Objective: The use of mindfulness-based interventions is now common in various psycho-educational and therapeutic investigations for adults
and adolescents. However, this intervention is not used for Iranian children. Therefore, this study evaluates the effect of Children Mindfulnessbased
Intervention on mindfulness and mental health of Iranian school-aged children.
Methods: This is a two group pre-test post–test quasi-experimental research. The population of this study was Iranian school-aged children aged
5-12. Convenience (voluntarily) sampling was used to recruit the participants. A total of 234 participants (116 boys, 118 girls) were randomly
assigned to control (n=117) and intervention (n=117) groups. The Intervention group received 9 weeks of mindfulness-based educationalintervention
(each session was 45-70 min), while the control group did not receive. The instruments to assess mindfulness and mental-health
were CAMM and PCS-17 respectively. ANCOVA procedures were used to analyze the data.
Results: The results showed an increase in children’s mindfulness (F(1,229)=52.70, p<0.001) and a decrease in total score of mental health
(F(1,229)=21.31, p<0.001), internalizing (F(1,229)=18.54, p<0.001) among the participants in the intervention group. There was also a significant
difference between girls and boys in the post-tests of total mental health (F(1,229)=7.18, p<0.01), internalizing (F(1,229)=4.65, p<0.05) scores in
control and intervention groups. As mental health and internalizing scores indicate the intervention program had a statistically significant effect
on the participants’ mental health and mindfulness. As to gender differences, the results show that girls benefited from the intervention program
more than boys on both aforementioned dimensions.
Conclusion: Mindfulness-based intervention for children could be used as an intervention to increase children’s mental health and to decrease
externalizing and internalizing disorders as it increases their mindfulness.
