تصميم‌گيري باليني پرستاران بخش‌هاي مراقبت ويژه در بيمارستان‌هاي آموزشي مشهد

The Evaluation of Nurse,s Clinical Decision Making in Intensive Care Unit at the Teaching Hospitals of Mashhad

اهداف: بخش‌هاي مراقبت ويژه به‌دليل پيچيدگي وضعيت باليني بيماران و تغييرات سريع وضعيت هموديناميكي آن‌ها نيازمند تصميم‌گيري سريع پرستاران در مدت زمان اندك است. لذا، ماهيت اختصاصي اين بخش‌ها ايجاب مي‌كندكه پرستاران شاغل در آن الزاماً تصميم‌گيرندگان باكفايتي باشند. اين مطالعه با هدف بررسي تصميم‌گيريباليني پرستاران شاغل در بخش‌هاي مراقبت ويژه در بيمارستان‌هاي آموزشي مشهد انجام شد. مواد و روش‌ها:اين مطالعة توصيفي با روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي روي 233 پرستار شاغل در بخش‌هاي مراقبت ويژه در بيمارستان‌هاي آموزشي دانشگاه علوم پزشكي مشهد در سال 1393 انجام شد. براي جمع‌آوري اطلاعات از پرسشنامة PDAQ استفاده شد. داده‌ها با استفاده از SPSS-16 و آمار توصيفي و استنباطي (تي مستقل، ضريب همبستگي و آناليز واريانس يك طرفه) تجزيه‌وتحليل شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه مشاركت پرستاران در هر سه مرحلة تصميم‌گيري باليني- شامل شناخت مشكل ((33.1±10.7)، ارائة راه‌حل (34.1±10.3) و اجراي راه‌حل (32.1±9.7)- در سطح متوسط قرارداشت. پرستاران در مرحلة ارائه و ارزيابي راه‌حل‌هاي جايگزين در حل مشكل بيشترين امتياز و در مرحلة اجراي راه‌حل مناسب كمترين امتياز را كسب كردند. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج اين پژوهش، مشاركت پرستاران در تمام مراحل تصميم‌گيري باليني در سطح متوسط قرار داشت. به نظر مي‌رسد كه برنامه‌هاي آموزش پرستاري براي ارتقاي مهارت تصميم‌گيري باليني مؤثر نبوده است. بنابراين، از يافته‌هاي اين تحقيق مي‌توان در برنامه‌ريزي آموزش پرستاري و برنامه‌هاي آموزش مداوم در بهبود اين مهارت باليني استفاده كرد.

Background & Objectives: Unstable condition of clinical situation of patients in Intensive Care Unit requires made nurses be competent in decision making. Despite the importance of clinical decision making in nursing, yet this is not the appropriate place in the profession. This study was conducted to evaluate the clinical decision making of nurses in Intensive Care Units of educational hospitals in Mashhad. Materials & method: This descriptive study was conducted through stratified random on 233 nurses employed in educational hospitals of Mashhad University of Medical Sciences. PDAQ questionnaire was used to collect data. Data analysis was done using descriptive and inferential statistics (t -test, correlation and ANOVA) in SPSS V.16. Results: The results showed that nurses participation was in the average level at all phases of clinical decision making consist of identifying the problem (33.1±10.7), present of the solutions (34.1±10.3) and implement the solution (32.1±9.7). Nurses were acquired the highest score in the phase of present and evaluation of alternative solutions and lowest score in the phase of implement the solution. Conclusion: According to results of this study, nurses’ participation was in the average level at all phases of clinical decision making. It seems that nursing education programs are not effective to enhance clinical decision making skills; therefore, the results of this study can be used to improve clinical decision making in nursing education and continuing education programs.