بررسي نقش مديريت بحران در كاهش آسيبپذيري خردهنظامهاي اجتماعي جنگ ايران و عراق

هدف اين مقاله بررسي نقش مديريت بحران در كاهش آسيبپذيري خردهنظامهاي اجتماعي جنگ ايران و عراق ميباشد. بدين منظور سعي شده است با تاكيد بر نظريهي پارسونز، آسيبپذيري خردهنظامهاي (زيستي، شخصيتي، اجتماعي و فرهنگي) در ابعاد زماني بحران مورد بررسي قرار گيرد. با توجه به اينكه از زمان شروع جنگ ايران و عراق بيش از سه دهه ميگذرد، روش اين تحقيق اسنادي- كتابخانهاي ميباشد. يافتههاي تحقيق نشان ميدهد كه در جنگ نظام زيستي آسيب زيادي ديد و باعث شد تا بيشتر اهداف برنامهي اول توسعه كه توسط خردهنظام زيستي تدوين شده بودند، با ناكامي روبرو گردند، اما مديريت بحران با كنترل قيمت نفت در جنگ ثابت كرد اقتصاد ايران از آنچه انتظار آن ميرفت، انعطافپذيرتر است. خردهنظام شخصيتي هرچند آسيبهاي زيادي را متحمل شد، اما مديريت جنگ امام خميني(ره)، الگوي منحصر به فردي از مديريت بحرانهاي سياسي را نشان ميدهد. خردهنظام اجتماعي نيز در آغاز جنگ با روي كار آمدن منافقين و گروهكها آسيب زيادي ديد، اما مديريت بحران امام خميني(قدس سره) با تاكيد بر انسجام و وحدت دروني سبب از بين رفتن اختلافات شد؛ و عاقبت، خردهنظام فرهنگي نيز تحت تاثير جنگ توانست مفاهيم ارزشي نظير ايثار، مقاومت و دفاع را احيا كند و در سطح جامعه گسترش دهد.