شناسايي ذهنيت افراد نسبت به نفوذ دشمن با استفاده از روش كيو

اين روزها در ادبيات و بيانات مقام معظم رهبري عناويني چون «پروژهي نفوذ» به وفور قابل مشاهده و پيگيري است و بارها به اين پروژهي خطرناك دشمن اشاره داشتند و فرمودند: مذاكرهي آمريكا با جمهوري اسلامي ايران يعني نفوذ؛ تعريفي كه آنها براي مذاكره دارند اين است و آنها ميخواهند راه را براي تحميل باز كنند. پروژهي نفوذ، حملهي همهجانبه، سازماندهيشده و يك اقدام برنامهريزيشده، سازمانيافته و بسيار هنرمندانه، فتنهآميز و خلط كلمهي حق با كلمهي باطل و تبديل نقاط قوت به ضعف است، در طراحي نفوذ، دشمن بهصورت دوست جلوه ميكند و حقيقت را به شكل باطل و باطل را در لباس حق نشان ميدهد، و از نقاطي كه مردم قدرت تحليل ندارند، ضربه ميزند. هدف اصلي تحقيق حاضر شناسايي ذهنيت افراد نسبت به پروژهي نفوذ دشمن به داخل كشور مي باشد. چارچوب فلسفي اين پژوهش از نوع پارادايم تفسيري- اثباتگرايي است و از لحاظ جهتگيري در دستهي پژوهشهاي كاربردي قرارميگيرد. شناسايي ذهنيت اين پژوهش را به پارادايم تفسيري نزديك ميكند و به سبب بهكارگيري روش تحليل عاملي اكتشافي، به پارادايم اثباتگرايي نزديك ميشود كه از راهبرد همبستگي استفاده ميكند. بدين ترتيب، شيوهي انجام اين پژوهش از نوع تركيبي است. در مراحل گردآوري نظرات از روش كيفي استفاده ميكند و در مرحلهي كشف ذهنيتها از رويكرد كمي بهره ميبرد. جامعهي آماري شامل فرماندهان ارشد يكي از مراكز نظامي به تعداد 10 نفر از فرماندهان با تجربه و آشنا با موضوع تحقيق ميباشند. نتايج بهدست آمده حاكي از آن است كه اين افراد نسبت به موضوع نفوذ دشمن داراي سه الگوي ذهني ميباشند كه عبارتند از نفوذ فرهنگي، نفوذ اقتصادي و نفوذ سياسي- امنيتي.