ملاحظاتِ آمريكاييِ تركيه در روابط با ايران

آمريكا با تركيه اتحادي ديرينه دارد؛ به گونه اي كه اين مساله، در قالب همگرايي هر چه بيشتر دو كشور و در ارتباط با ايران، در مسائلي چون استقرار سپردفاع موشكي در خاك تركيه، تحولات درياي خزر، قفقاز جنوبي، موضوع هسته اي ايران، تحولات سوريه و بحران عراق خود را نمايان ساخته است. در اين ميان، آمريكا با شراكت راهبرديِ خود با تركيه، به دنبال اهداف بلندمدتي است و همپيماني با تركيه را در ادامهي اين روند ارزيابي ميكند. تركيه نيز با وجود برخي اختلافات با آمريكا در تحولات منطقه اي، از زمان پيوستن به ناتو يكي از شركاي كليدي آمريكا بوده و در مقاطع مختلف به ايفاي نقشي مشابه در ارتباط با تازه ترين شكل رقابت راهبردي آمريكا و ايران ادامه داده است. برآيند اين موضوع نيز در ابعاد مختلفي قابل شناسايي و در مناطق فوري امنيتيِ ايران نيز اثرگذار واقع شده و در پيِ آن شرايطي را رقم زده است كه در مقابل و تضاد با منافع حياتي و امنيت ملي جمهوري اسلامي ايران قرار ميگيرد. برآيند اين واقعيت نيز آشكارا اختلافنظر بي سابقهي آنكارا- تهران ظرف چند دههي اخير را به همراه آورده است. بنابراين، مقالهي حاضر بر آن است تا با رويكردي توصيفي– تحليلي و با تمركز بر نقش و عملكردِ منطقه اي تركيه با حمايت آمريكا در دوران حاكميت حزب عدالت و توسعه، به واكاوي ماهيت اين روابط نيز پرداخته، و ابعاد و تاثير منطقه اي آن بر جمهوري اسلامي ايران را مورد تجزيه و تحليل قرار دهد.