بررسي كيفيت تدريس درس «سلامت دهان و دندانپزشكي اجتماعي» براي دانشجويان عمومي دانشكده هاي دندانپزشكي ايران

An Evaluation of the Quality of Teaching "Community Oral Health" Course for Undergraduates in Dental Schools in Iran

مقدمه: از تصويب تغييرات كيفي و كمي در ارائه درس سلامت دهان و دندانپزشكي اجتماعي در دوره دندانپزشكي عمومي ده سال مي گذرد. هدف مطالعه حاضر بررسي نحوه ارائه اين درس در دانشكده هاي دندانپزشكي ايران پس از گذشت يك دهه بود. مواد و روش ها: در بهار سال 1388، از دانشكده هاي دندانپزشكي كشور تقاضا شد نحوه ارائه درس سلامت دهان و دندانپزشكي اجتماعي در واحدهاي نظري و عملي را از جهت محتوا و شكل ارائه درس، نحوه توزيع واحدها در طول دوره، و هيات علمي ارائه دهنده درس ارسال نمايند. يافته ها: از 12 دانشكده پاسخ دريافت شد. در تمام دانشكده ها محتواي درس مطابق مصوبه وزارتخانه و شكل ارائه، تركيبي از سخنراني، كارگاه و كار در فيلد بود. سخنراني، شكل غالب ارائه درس حتي در برخي قسمت هاي واحد عملي بوده و كار در فيلد ناچيز بود. در 92% دانشكده ها، اين درس به صورت يك واحد نظري و 5 واحد عملي ارائه مي شد. هيات علمي ارائه دهنده درس در 58% دانشكده ها تخصص دندانپزشكي اجتماعي نداشتند. نتيجه گيري: ارائه درس سلامت دهان و دندانپزشكي اجتماعي در دانشكده هاي دندانپزشكي ايران با محدوديت ها و كمبودهايي در محتوي و اجرا همراه است كه براي برطرف كردن آنها نياز به تقويت بيشتر گروه سلامت دهان و دندانپزشكي اجتماعي، همكاري و هماهنگي هاي بيشتر درون دانشكده و همچنين بين دانشكده و دانشگاه مي باشد.

Introduction: It has been a decade since the course “Community Oral Health” has been revised. The aim of this study was to evaluate how the course of community oral health is being taught in the undergraduate program of dental schools in Iran after a decade of revisions. Materials & Methods: In spring 2010, dental schools have been requested to report how the course of community oral health is being taught in terms of content and format, number of credits and the distribution of the credits along the curriculum, and the discipline of the teachers that teach this course. Results: In total, 12 schools responded. The content of the course, in all the schools, was according to what had been formally authorized by the Ministry of health and the format of presentation was a mix of lecture, workshop, and field work. The most prevalent format of presentation even in some parts of practical credit was lecture; field work was rare. In 92% of the schools, this course consisted of one theoretical and five practical credits. More than half of the schools (58%) reported that the teachers of this course did not have a degree related to the community oral health. Conclusion: There are shortcomings in the mode of teaching the course of community oral health in dental schools in Iran. To improve the quality of teaching for this course, the department of community oral health needs to be strengthened and cooperation with this department must be enhanced inside the dental schools and as well between dental schools and university.