بررسي اثر اندانسترون بر رفلكس تهوع در نواحي كام نرم و لوزه

Evaluation of the efficacy of oral ondansetron on gag reflex in soft palate and palatine tonsil areas

مقدمه: حالت تهوع شديد هنگام كار دندانپزشكي در بعضي از بيماران وجود دارد كه درمان دندانپزشكي را مشكل مي كند. در اين مطالعه تأثير داروي اندانسترون به فرم خوراكي به عنوان يك داروي ضد تهوع بر روي رفلكس تهوع طي تحريك مناطق كام نرم و لوزه‌ها به منظور بازسازي شرايط طي درمان‌هاي دندان‌پزشكي بررسي شد. مواد و روش‌ها: در اين كارآزمايي باليني، 88 نفر بزرگسال سالم به صورت تصادفي به دو گروه 44 نفري اندانسترون و پلاسبو تقسيم شدند. شدت رفلكس به كمك تحريك با آبسلانگ قبل و 90 دقيقه بعد از مداخله براي هر نمونه در ناحيه كام نرم و لوزه چك شد و نتايج ثبت گرديد. نتايج دو گروه به كمك آزمون‌هاي آماري Wilcoxon و Mann-Whitney تجزيه و تحليل شد. (0/05=α) يافته‌ها: در گروه اندانسترون شدت رفلكس تهوع در هر دو ناحيه‌ي كام نرم و لوزه بعد از مداخله از نظر آماري كاهش معني داري نشان داد ولي در گروه پلاسبو در هر دو ناحيه بعد از مداخله تفاوت معني‌داري ديده نشد. نتيجه‌‌گيري: مطالعه نشان داد كه اندانسترون خوراكي به طور معني داري بر كاهش رفلكس تهوع در هر دو ناحيه ي كام نرم و لوزه تأثير دارد و تجويز آن مي تواند در اقدامات باليني مد نظر قرار گيرد.

Introduction: Severe gagging in some patients during dental procedures can complicate the procedure. In this study, the effect of oral ondansetron and placebo, as antiemetic medications, on gag reflex was evaluated with the stimulation of soft palate and palatine tonsil areas to simulate the clinical situation during dental procedures. Materials and methods: In this clinical trial, 88 healthy adult individuals were randomly divided into two equal groups of ondansetron and placebo, which were administered orally. Gag reflexes were checked using a tongue depressor and recorded before and 90 minutes after intervention in the soft palate and palatine tonsil areas. Data was analyzed and compared with SPSS software, using Mann-Whitney and Wilcoxon tests (α = 0.05). Results: In the ondansetron group a statistically significant decrease in gag reflex was noted after intervention in both soft palate and tonsil areas (p value < 0.05); however, no significant decrease was observed in the placebo group in the two areas after intervention. Conclusion: The results of the present study showed the efficacy of ondansetron in reducing the severity of gag reflex in both the soft palate and tonsil areas; therefore, its administration can be considered in clinical procedures in those areas.