وضعيت مصرف مكمل آهن و عوامل مرتبط با آن در دختران راهنمايي و دبيرستاني شهر سمنان (1391)

Intake of iron supplement and its related factors in jounior and high school girl students of the Iraninan population

سابقه و هدف: از جمله راه كارهاي سازمان بهداشت جهاني براي كنترل كم خوني فقر آهن، شايع ترين نوع سوء تغذيه، آهن ياري در گروه هاي خاص مي باشد. هدف اين مطالعه بررسي وضعيت مصرف مكمل آهن و عوامل مرتبط با آن در دختران راهنمايي و دبيرستاني شهر سمنان بوده است. مواد و روش ها: در اين مطالعه 440 دانش آموز دختر راهنمايي و دبيرستاني از مناطق مختلف شهر سمنان به روش تصادفي انتخاب و مورد بررسي قرار گرفتند. جمع آوري اطلاعات از طريق تكميل پرسش نامه توسط دانش آموز و تحت نظارت فردي آگاه صورت گرفت. وضعيت دريافت مكمل بدين صورت تعريف شد كه اگر تعداد قرص هاي مصرفي دانش آموز با تعداد قرص هاي توزيع شده در مدرسه طي 16 هفته يا 4 ماه از سال تحصيلي يكسان بود، مصرف كامل يا مطلوب و در غير اين صورت ناكامل در نظر گرفته مي شد. يافته ها: %53.9 دختران مقطع راهنمايي و %16.5 دختران مقطع دبيرستان تمامي قرص هاي دريافتي را به طور كامل مصرف كرده بودند كه تفاوت معني دار بود (p<0.001). مصرف مكمل در مقطع راهنمايي روند نزولي داشت و با ارتقاء پايه درصد دانش آموزان با مصرف كامل كم تر مي شد (p= 0.002). آگاهي از علايم و عوارض كمبود آهن ارتباط معكوسي با مصرف كامل قرص آهن داشت (p= 0.003). ارتباط مستقيمي بين سطح تحصيلات پدر (p= 0.046)، سطح تحصيلات مادر (p= 0.015)، معدل دانش آموزان (p= 0.003)، شركت دانش آموزان در جلسه آموزشي آهن ياري (p<0.001)، شركت والدين در جلسه توجيهي آهن ياري (p= 0.021)، نظارت مسوولين بر مصرف مكمل (p<0.001)، مصرف قرص آهن در مدرسه (p<0.001)، مصرف آن در زمان كلاس (p<0.001)، توزيع مكمل توسط مربي بهداشت (p<0.001) با مصرف كامل قرص توسط دانش آموزان وجود داشت. نتيجه گيري: نتايج مطالعه حاكي از وضعيت نامناسب مصرف مكمل آهن در مدارس راهنمايي و دبيرستان شهر سمنان مي باشد. براي بهبود برنامه، تلاش در ايجاد نگرش مثبت،ارتقاء دانش و فرهنگ استفاده آگاهانه، آموزش حضوري دانش آموزان و والدين و نظارت مربي بهداشت بر مصرف قرص تاثير گذار مي باشد.

Introduction: Iron supplementation in specific groups is one of the recommended approches by the World Health Organization to prevent and control iron deficiency anemia as the most common type of malnutrition. The purpose of this study was to investigate the consumption of iron supplement and the related factors by girl students in Jounior and high schools in Semnan. Materials and Methods: In this study, 440 jounior and high school girl students were randomly selected from different districts in Semnan. Data Collecting was performed via filling out a questionnaire by the students under revising a research expert. The supplement intake was considered as ''complete'' or ''favorable'' if the number of the tablets, which were taken by the students, was equal to the one was distributed by school officials, otherwise, that was considered ''incomplete''. Results: 53.9% of jounior school girls and 16.5% of high school girls were completely taken their tablets that this difference between two group of students was significant (p<0.001). Supplement consumption in jounior school girls declined with their grade, i.e., more decrease in full tablet consumption at higher grades (p=0.002). Awareness of iron deficiency symptoms was inversely proportional to full iron tablet consumption (p=0.003). A significant relationship was observed between complete iron tablet consumption by the students and their fathers' educational levels (p=0.046); their mothers' educational levels (p=0.015), student’s score average (p=0.003); student’s participation levels in “iron supplementation” classes (p<0.001); parents’ participation levels in “iron supplementation” classes (p=0.021); authorities’s supervising about taking of tablets by the student (p<0.001); consumption of iron tablets during lessons (p<0.001); and distribution of iron tablets by the health advisor (p<0.001). Conclusion: The study indicates an unsatisfactory situation regarding the consumption of iron supplementary tablets in Semnan jounior and high school girl students. To improve the iron supplementation program, efforts in creating a positive attitude and awarenes about taking iron supplements, as well as face to face training of students and their parents, and supervision by a health educator can be helpful.