ﺑﺮرﺳﯽ و ﺗﺤﻠﯿﻞ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎي ادب ﻏﻨﺎﯾﯽ در ﺷﻌﺮ ﻫﻮﺷﻨﮓ اﺑﺘﻬﺎج

Investigating and Analyzing the Poetic Genres in the HusbangEbtehaj'sPoetry

بررسي گونه هاي ادب غنايي و چگونگي كاربرد آن ها در شعر معاصر مي تواند ما را با جنبه هاي تازه اي از شعر در اين مقطع آشنا سازد در اين مقاله گونه هاي ادب غنايي در دو مجموعه شعر سياه مشق (كلاسيك) و تاسيان (شامل اشعار نيمايي و سپيد) از هوشنگ ابتهاج بررسي مي شود و هر كدام از اين شاهدهاي شعري از منظر زيبايي شناسي و ديدگاه هاي غنايي تحليل مي گردد. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد بيشتر گونه هاي ادب غنايي در شعر هوشنگ ابتهاج وجود دارد. به ويژه گونه هايي كه موضوع هايي چون: عشق، سياست و اجتماع را به تصوير مي كشد كه همين نشانگر سبك و سياق رمانتيسم شاعر است. بيشترين ميزان استفاده او از گونه هاي غنايي تصويري است تا گونه هاي توصيفي يعني شاعر به جاي آن كه به توصيف ابنيه و البسه و اطعمه بپردازد به تصويرسازي وضعيت شخصي و اجتماعي سياسي دوران مشغول است. اين مقاله مي كوشد تا ابعاد غنايي شعر ابتهاج را واكاوي و بررسي نمايد.

The study of the genre types and their application of poetry. In this article, the genius types are studied in two sets of black poetry (classical) and Tassian (including poem by Nimaei and Sepid) by HushangEbtahaj. Each of these poetic witnesses is analyzed from the perspective of aesthetics and Ganaei. Findings of the research show that most of the Ganaeispecies are seen in HushangEbtehaj poetry. Specially, the types that represent themes such as love. Politics and society, this is a sign of the poet's romance style. His highest use is from pictorial rich species to descriptive species. In other words, the poet is engaged in illustrating the personal and social status of the era, rather than describing the objects of clothing.