مقايسه درمان دارويي تيوتروپيوم و β2 آگونيست در افراد مبتلا به بيماري مزمن انسدادي ريه: مرور سيستماتيك و متا آناليز

Comparison of Tetropium and β2 Agonist Therapy in Patients with Chronic Obstructive Pulmonary Disease: Systematic Review and Meta-Analysis

مقدمه: تيوتروپيوم آنتي كولينرژيك طولاني اثر است كه در درمان افراد مبتلا به بيماري مزمن انسدادي ريه بكار مي رود. آمار موجود از مبتلايان به بيماري مزمن انسدادي ريوي در كشور و روند رو به افزايش قدرت شناسايي اين بيماران بيانگر ضرورت اعمال روش هاي درماني مطلوب در جهت بهبود كيفيت زندگي اين دسته از بيماران است لذا پژوهش حاضر از نوع مرور نظام مند به بررسي مطالعات مرتبط با اثربخشي و ايمني درمان دارويي تيوتروپيوم و b2 آگونيست در افراد مبتلا به بيماري مزمن انسدادي ريه مي پردازد. روش بررسي: در اين مطالعه مقالات (RCT (randomized control trial و (CCT (Controlled Clinical Trial جستجو شده از پايگاه هاي Pubmed، SCOPUS، Ovid medline و Cochran (در مجموع 8 مقاله) بدون در نظر گرفتن محدوديت زماني و صرفا محدود به دو زبان انگليسي و فارسي مورد بررسي قرار گرفت. متاآناليز با استفاده از نرم افزار STATA انجام گرفت و برخي پيامدها به دليل محدوديت هاي موجود آناليز كيفي شد. نتايج: در بين پيامدهاي اثربخشي، ((FEV1 (Forced expiratory volume in 1 second (FEV1 و FEV1/FVC، اثربخشي كمتري نشان داده است و در مورد (FVC (Forced vital capacity اثربخشي در حد، كمي بالاتر بوده است. دربين پيامدهاي اثربخشي، مصرف تيوتروپيوم موجب بهبود در FVC شده، حال آنكه اين دارو بر روي پيامدهاي (Forced expiratory volume in 1 second (FEV1 و FEV1/FVC اثر كمتري نشان داده است. علاوه بر اين استفاده از تيوتروپيوم در مقابل سالمترول، منجر به پيشگيري از تشديد حملات در بيماران بيماري مزمن انسدادي ريوي مي گردد. به لحاظ ايمني شيوع كلي عوارض جانبي در طول هر دو درمان، يكسان بوده و اغلب عوارض جانبي جدي، بيشتر تحت عنوان تشديد حملات بوده است. در هر دو روش درماني تعداد محدودي مرگ مشاهده شد كه غالب موارد، مرتبط با درمان هاي اعمال شده نبود. نتيجه گيري: يافته ها نشان مي دهد كه روش درمان تيوتروپيوم در مقايسه با b2 آگونيست ها از نظر ايمني برتري دارد، از طرف ديگر در بين پيامدهاي اثربخشي مورد بررسي در اين مطالعه دو مورد از آن (FEV1 و FEV1/FVC) اثربخشي كمتري نشان داده است و در مورد ديگر نيز (FVC) اثربخشي در حد كمي بالاتر بوده است.

Introduction: The long-acting anticholinergic Tiotropium، which used in the treatment of patients with chronic obstructive pulmonary disease، prescribed once a day، unlike other bronchodilators that used several times a day for patients. The study was a systematic review that examined the effectiveness and safety of β2 Agonists and Tiotropium in the patients with chronic obstructive pulmonary disease. Methods: RCT(randomized controlled trials) and CCT (controlled clinical trials) studies that compared Tiotropium and β2 agonists extracted from PubMed، SCOPUS، Ovid Medline and Cochran databases regardless of the time limitation were studied. Only studies were reviewed that were in English. In total، eight articles have been evaluated. Meta-analysis was performed using STATA software Conclusions: The results showed less efficacy based on two outcomes include FEV1(Forced expiratory volume in 1 second) and FEV1 / FVC، and a little higher efficacy based on other outcomes such as (FVC). In terms of safety it can be said، the overall incidence of adverse events in both treatments was the same and it has been reported from moderate to severe according to the findings. Mostly، serious side effects were in form of intensifying attacks. The percentage of patients with severe complications in the Tiotropium group were less than Salmeterol group (0.9 vs. 3.1%، p = 0.04). In addition، a limited number of deaths observed in both treatment which were often unrelated to the applied treatment. Conclusion: The results showed that Tiotropium treatment compared to β2 agonists was superior to safety. On the other hand، it showed less efficacy in the efficacy outcomes (FEV1 and FEV1 / FVC)، and in the case of (FVC) effectiveness at a higher rate.