مقايسه تأثير سه روش محلول پاشي، ضدعفوني معمولي و ضدعفوني همراه با پلت بذر براي مبارزه با كك چغندرقند و سرخرطومي هاي ريشه و دمبرگ چغندرقند در منطقه كرج

Comparison of three control methods, spraying, usual seed treatment and seed treatment plus pelleting, in order to control beet flea beetle, beet root weevil and beet leaf weevil in the Karaj area

اين تحقيق به مدت سه سال (77-1375) در ايستگاه تحقيقاتي مهندس سيدعبدالرسول مطهري در كرج اجرا گرديد. آزمايش در قالب طرح بلوكهاي كامل تصادفي با نه تيمار و چهار تكرار انجام شد. تيمارهاي آزمايش به شرح زير انتخاب شدند.حشره كش هاي ايميداكلوپرايد، فيبرونيل و آسفيت هركدام به دو صورت ضدعفوني معمولي و ضدعفوني همراه با پلت بذر منوژرم جمعا در شش تيمار مورد بررسي قرار گرفتند. علاوه بر آنها يك تيمار به عنوان شاهد (بدون ضدعفوني و بدون محلول پاشي) به تيمار بذر منوژرم پلت شده بدون حشره كش و يك تيمار به صورت عرف محل (سمپاشي با اتريمفس 50 درصد) در نظر گرفته شد. هر تكرار شامل شش خط چغندرقند به طول 10 متر بود. بين تكرارها بيش از يك متر فاصله در نظر گرفته شد و هر تكرار با تابلوي مربوطه مشخص گرديد. در اين بررسي سه گونه از سخت بالپوشان زيان آور چغندرقند كه از آفات مهم اين محصول محسوب مي شوند شامل : كك چغندرقند Chaetocnema tibialis Ill. ، سرخرطومي ريشه Conorrhynchus brevirostris Gyll. و سرخرطومي دمبرگ چغندرقند Lixus incanaescens Bch. مورد توجه قرار گرفتند. در مورد هر آفت درصد آلودگي (درصد بوته هاي خسارت ديده) تعيين و مبناي محاسبات آماري قرار گرفت. براساس محاسبات آماري انجام شده در مورد هر سه حشره زيان آور ، بين تيمارهاي مورد آزمايش اختلاف آماري معني دار انجام شده در مورد آزمايش اختلاف آماري معني دار مشاهده شد. در مورد كك چغندرقند كمترين ميزان آلودگي مربوط به تيمار شماره نه (سمپاشي با عرف محل) بود. كمترين ميزان آلودگي به سرخرطومي ريشه را تيمار شماره شش (بذر پلت شده با ايميداكلوپرايد) نشان داد و كمترين ميزان آلودگي به سرخرطومي دمبرگ در تيمارهاي شماره نه (سمپاشي با عرف محل) و تيمار شماره سه (بذر ضدعفوني شده با فيبرونيل) مشاهده شد.

Researches on pest control methods were carried out for three years (1996-98) in Motahary Research station at karaj. The experiment was conducted in RCBDwith nine treatments and four replications. Nine treatments were applied as follow: Treatment no. I was as a check, treatment nos.2, 3 and 4 were monogerm sugar beet seed treated with Gaocho, Fibronil and Orten respectively; treatment no. 5 was pelleted seed without ; insecticide, treatments no, 6,7 and 8 were pelleted seed with Caocho, Fibronill and Orten respectively; and treatment no. 9 was sprayed traditionally. Each plot was contain of 6 rows with ten meter long. In treatment no. 9 Eterimphos 50% with 0002 dosage was used. Reseraches carried out on three species of harmful insects of sugar beet including, beet flea beetle (Chaetocnema tibialis I 11.) beet root weevil (Conorrynchus brevirostris Gyll. ) and beet leaf weevil (lixus incanaescens Bcch.) Percentage of infestation (damaged plants %) was determined caused by each pest. Statiscal analysis of three years data showed that, treatment no. 9 (Usual spraying, local method) was the most effective method for control of beet flea beetle. Treatment no. 6 (Pelleted seed and treated with imidacloprid) had least infestation to beet root weevil and treatments no. 9 (local method) and 3 (treated seed with fibronill) were most effective ways for control of beet leaf weevil.