انسان به مثابه دال مركزي در گفتمان اعتدال : مطالعه الگوي حكومتي علي (ع)

در اين مقاله، تلاش شده تا با تكيه بر نگرش پساساختارگرايانه و با روش تحليل گفتمان لاكلا و موف و ون دايك به تب يين نظري و مفصل بندي گفتمان اعتدال پرداخته شود. بدين منظور، ابتدا به تشريح مباني نظري و روشي گفتمان و تحليل گفتمان پرداخته و نشان داده شده كه چگونه بر اساس اين نگاه يك ايده و آموزه مي تواند جامه گفتمان را بر تن كند. سپس با بررسي مختصر گفتمان هاي مختلف از ابتداي پيروزي انقلاب اسلامي به بررسي گفتمان اعتدال پرداخته ايم. به منظور تب يين مفصل بندي گفتمان اعتدال، الگوي حكومت عدل مولا علي (ع) را مشخص و معلوم كرديم و تمام دال هاي تهي و شناور را در طواف به گرد آن سامان بخشيديم. يك منظومه معنايي متفاوت از منظومه هاي معنايي ديگر تشكيل داديم. زنجيره هم ارزي و زنجيره تمايزها و تفاو تها به معني تع يين خودي ها و دگرهاي مفهومي را تشريح كرديم. عناصر گفتماني (مفاهيم خام) را ورز و صيقل داده و آنان را به صورت و هيبت «دقايق » (عناصر غني شده با تدوين و مفصل بندي شده) در آورديم. منطق و سازوكارهاي تعريف شده جذب و حذف را به صورت معارف ايجابي و سلبي طرح ريزي كرديم. چيستي و كيستي آن را كاملاً تحديد و تعريف كرديم و براي آنكه گفتمان اعتدال پي رنگ گفتمان را به طور كامل برتابد جزئيات الهي خاص مبتني بر حكمت و حكومت اعتدال علي (ع) را بر آن افزوديم