برآورد ظرفيت هوازي و تعيين همبسته هاي آن در كارگران مرد بخش صنعت شهر شيراز - سال 1389

Estimation of aerobic capacity and determination of its associated factors among male workers of Industrial Sector of Shiraz City, 2010

زمينه و هدف: به منظور ايجاد تناسب فيزيولوژيك بين كار و كارگر مي توان از ظرفيت هوازي (VO2-max) استفاده نمود. اين مطالعه با هدف برآورد VO2-max و تعيين همبسته هاي آن در كارگران مرد بخش صنعت شهرستان شيراز، صورت پذيرفت. روش بررسي: در اين مطالعه مقطعي، 500 نفر از كارگران مرد كارخانجات شهرستان شيراز كه از سلامتي برخوردار بودند، داوطلبانه شركت نمودند. افراد مورد مطالعه به وسيله آزمون ارگومتري بر اساس پروتكل آستراند به مدت 6 دقيقه مورد ارزيابي قرار گرفتند. ابزار گردآوري داده ها، پرسشنامه مي باشد كه خود از دو قسمت تشكيل شده بود. بخش اول ويژگي هاي دموگرافيك و بخش دوم ويژگي هاي آنترپومتريك و فيزيولوژيك فرد را شامل مي شد. يافته ها: ميانگين و انحراف استاندارد سن در كارگران مورد مطالعه به ترتيب برابر با 32.01 و 7.66 سال بدست آمد. ظرفيت هوازي در كارگران مورد مطالعه برابر با 0.263±2.69 ليتر در دقيقه برآورد شد. نتايج اين مطالعه نشان داد كه بين ظرفيت هوازي و سن، BMI و تعداد ساعات ورزش در هفته ارتباط معني داري وجود دارد، در صورتي كه بين اين متغير و قد و وزن ارتباط معني داري مشاهده نشد. همچنين، آزمون هاي آماري نشان داد كه بين ظرفيت هوازي و سيگار كشيدن، ارتباط معني داري وجود دارد (0.05>p). متغيرهايي از قبيل ماهيت كار، كار در نظام نوبتي، رضايت از كار و احساس خستگي حين انجام كار، ارتباطي با ظرفيت هوازي جامعه مورد مطالعه نداشتند. بر اساس نتايج بدست آمد معادلات رگرسيوني جهت برآورد ظرفيت هوازي ارايه شدند. نتيجه گيري: از متغيرهايي همچون سن، BMI، سيگار كشيدن و تعداد ساعات ورزش در هفته، مي توان به عنوان عوامل موثر بر VO2-max نام برد

Background and Aim: In order to physiologically fit the job to the worker’s capability, maximum aerobic capacity (VO2-max) is used. This study was conducted to estimate VO2-max and determine its associated factors among workers of industrial sector of Shiraz city. Method: In this cross-sectional study, 500 healthy male workers employed in Shiraz city industries participated voluntarily. Subjects’ aerobic capacity was assessed by ergocycle test according to Astrand protocol for 6 minutes. A questionnaire consisted of two parts covering demographic, anthropometric and physiological characteristics was used as data collecting tool. Results: Mean and standard deviation of age of workers was 32.01 and 7.66 years, respectively. Worker’s aerobic capacity was estimated to be 2.69±0.263 l. min􀬿􀬵. The results showed that there was association between VO2-max and age, weight and BMI while no association was found between VO2-max and height. Also, statistical analysis revealed association between VO2-max and smoking and exercise per week (p<0.05). Nature of work, shift working, job satisfaction and fatigue had no association with aerobic capacity. Based on the results, regression equations were developed for estimation of aerobic capacity. Conclusion: Aerobic capacity had association with age, weight, BMI, exercise and smoking.