پديد آورندگان :
عباسي، كيوان دانشگاه تربيت مدرس - گروه پرستاري , محمدي، عيسي دانشگاه تربيت مدرس - گروه پرستاري , صادقيان، حكيمه دانشگاه علوم پزشكي تهران - گروه اكوكارديوگرافي , غلامي فشاركي، محمد دانشگاه تربيت مدرس - گروه آمار زيستي
چكيده فارسي :
مقدمه: بيماريهاي قلبي عروقي مهم ترين علت مرگ و مير در سراسر دنيا مي باشند. پيامد اصلي نارسايي قلبي اختلال در توانايي عملكردي بيماران و ايجاد محدوديت در وظايف شغلي، خانوادگي و اجتماعي و در نهايت افت كيفيت زندگي بيماران است. بدليل ماهيت مزمن، پيشرونده و غيرقابل برگشت اين بيماري، هدف درمان و مراقبت، بهبود كيفيت زندگي بيماران است. با وجود مداخلات درماني و مراقبتي پرهزينه، اطلاعات كامل و دقيقي از وضعيت كيفيت زندگي اين بيماران در دسترس نيست. لذا اين پژوهش با هدف تعيين كيفيت زندگي بيماران مبتلا به نارسايي قلبي و عوامل مرتبط با آن طراحي و اجرا گرديد. روش: اين پژوهش يك مطالعه توصيفي تحليلي است كه نمونه ها به روش در دسترس از بين افراد مراجعه كننده به مركز قلب تهران از ابتداي خرداد الي پايان شهريور سال 1393 انتخاب گرديدند. 105 بيمار نارسايي قلبي با كسر تخليه قلب كمتر از 30% و سطح عملكردي 3 و 4 انتخاب شدند. گردآوري داده ها با پرسشنامه كيفيت زندگي بيماران نارسايي قلبي مينه سوتا (MLHFQ) انجام شد. براي تجزيه و تحليل اطلاعات از روش هاي آمار توصيفي و استنباطي با استفاده از نرم افزار SPSSver 20 استفاده گرديد. يافته ها: 3/53% از بيماران در محدوده سني بيشتر از 60 سال (سالمندي) قرار داشتند. اغلب بيماران، مرد (57/68%)، متاهل (9/62 %) و كسر تخليه اي 20-10 درصد (80 %) داشتند. ميانگين كيفيت زندگي در ابعاد جسمي، روحي رواني، اجتماعي اقتصادي و ميانگين كل كيفيت زندگي به ترتيب 21/28، 45/10، 17/7 و 94/45 بود. تجزيه و تحليل داده ها بيانگر اين است كه بين اغلب متغيرهاي دموگرافيك (سن، جنس، وضعيت تاهل، سطح تحصيلات، شغل، نوع زندگي، طول مدت ابتلا به بيماري، تعداد دفعات بستري، مصرف سيگار، الكل و مواد مخدر) با هر سه بعد كيفيت زندگي و ميانگين كل كيفيت زندگي ارتباط معناداري وجود دارد. نتيجه گيري: كيفيت زندگي بيماران مبتلا به نارسايي قلبي نسبت به مطالعات پيشين بهبود پيدا كرده است كه بيانگر تاثير مداخلات درماني و مراقبتي است؛ اما وضعيت كيفيت زندگي اين بيماران در حد مطلوبي ارزيابي نمي گردد؛ لذا برنامه ريزي براي بهبود كيفيت زندگي بيماران نارسايي قلبي و كنترل برخي متغيرهاي قابل اصلاح در اين بيماران ضروري به نظر مي رسد.
چكيده لاتين :
Introduction: Cardiovascular diseases are the most important cause of death in worldwide. The main outcome of the heart failure is impaired functional abilities and limitations in job, family and community, and finally decline of the patients quality of life. Because of the nature of the chronic, progressive and irreversible disease, the goal of treatment and care is improving the patients quality of life. Despite costly treatment and care, full information regarding the quality of life in these patients is not available. Therefore, this study aimed to determine the quality of life in patients with heart failure and related factors was designed. Method: This study is a analytical cross-sectional study that, samples were selected with convenient method among patients referred to Tehran Heart Center at the beginning of June to the end of September 2014. 105 heart failure patients with ejection fraction of the heart less than 30% and functional class 3 and 4 were selected. Data collection with quality of life of patients with heart failure questionnaire Minnesota (MLHFQ) was performed. To analyze the data, descriptive and inferential statistics were used by the software SPSSver20. Results: 53/3% of patients aged over 60 years (old). Most patients were male (68/57%), married (62/9%) and ejection fraction of 20-10 percent (80%). The average quality of life in physical, psychological, socioeconomic, and total quality of life as 28/21, 10/45, 7/17 and 45/94. Analysis of the data revealed that among most demographic variables (age, sex, marital status, education level, occupation, life type, duration of illness, number of hospitalizations, smoking, alcohol and drugs) with three dimensions and total average of quality of life there is a significant relationship. Conclusion: Quality of life in patients with heart failure has improved compared to previous studies that suggest an effect of treatment and care, but the quality of life can not be determined as suitable, so plan to improve the quality of life in patients with heart failure and control of modifiable variables in these patients is necessary.
